راز بداهت شكل اول قياس

Secret of the Evidence of the First Form of Syllogism

راز بداهت شكل اول قياس چيست؟ ارسطو شكل اول را كامل و ساير اشكال را ناكامل ميداند از اينرو ساير اشكال را بوسيله شكل اول اثبات ميكند. وي قياسهاي شكل اول را نيز بوسيله توضيح مفهوم «حمل شدن بر همه» و «حمل نشدن بر هيچ» تبيين كرده است. قياس ارسطو باندازه قياس بوعلي صوري نيست (اين امر را ميتوان از نگرش آنها به موضوعاتي چون مقولات، مثال نقض، و شكل چهارم بدست آورد). از اينرو در تبيين قياس، معلم اول از سياق حملي- A بر هر B تعلق ميگريد- ولي شيخ از سياق ربطي- هر A، B است- بهره برده است. در سياق ربطي، شكل اول بديهي بشمار رفته و قياس مساوات بايد به آن ارجاع گردد؛ ولي در سياق حملي،آشكار ميشود كه شكل اول نيز مانند اصل مساوات مديون تعدي نسبت است و لازم نيست يكي به ديگري ارجاع گردد.

What is the secret behind the evidence of the first form of syllogism? Aristotle believes that the first form is complete while the others are not. Therefore, he demonstrates them by means of the first form. He also clarifies the syllogisms of the first forms through explaining the concept of “being predicated on all” and “being predicated on none”. Aristotle’s syllogism is not as formal as that of Ibn Sina (we infer this from their views of subjects such as categories, example of refutation, and the fourth form). Accordingly, when explaining the first form of syllogism, the First Teacher resorts to the predicative context of “each A is related to each B”, but Ibn Sina resorts to the copulative context of “each A is A”. In a copulative context, the first form is considered to be evident and the equity syllogism must be referred back to it. However, in a predicative context, it becomes clear that the first form, like the equity principle, depends on the transition of relation and does not need one to refer to another.