انگاره هندسه مشخصّه هاي واجي در زبان فارسي

An Analysis of Persian Phonology Based on Feature Geometry Framework

هندسه مشخصه ها مبحثي در واج شناسي مي باشد كه مشخصه هاي توصيف كننده آواها را عناصري بدون ساختار و درهم ريخته نمي داند، بلكه براي آنها ساختار هندسي مشخصي قايل است كه در آن، مشخصه ها به گونه اي منظم و سلسله مراتبي درون ساختار واج قرار گرفته اند. تاكنون انگاره هاي مختلفي در چارچوب هندسه مشخصه ها ارايه گرديده كه هر كدام بر شواهدي در زبان هاي مختلف بنا شده اند. در اين مقاله با بررسي داده هاي واجي زبان فارسي و ارايه شواهدي بر اساس آنها، سعي شده است كه بهترين مدل هندسه مشخصه ها كه در چارچوب آن بتوان ويژگي هاي واجي زبان فارسي را توصيف نمود، ارايه گردد.

Feature geometry, which is a basic assumption in current phonology, is concerned with the notion that the features are not an unstructured set, but are arranged hierarchically into a constituent structure tree. According to evidences in different languages, various models have been set forth on feature geometry framework. Exploring Persian phonological data and digging up evidences accordingly, this article tries to ascertain the model of feature geometry which would best characterize Persian phonological system.