بررسي اثربخشي برنامه آموزشي بر بهبود سبك زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

Effectiveness of Educational Program on Lifestyle Modification among Type II Diabetic Patients

مقدمه: هدف از انجام اين مطالعه، تعيين اثربخشي برنامه آموزشي بر بهبود سبك زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي بود كه 120 نفر از بيماران مبتلا به ديابت مراجعه كننده به بيمارستان‌هاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي تهران (دكتر شريعتي، امير اعلم، بهارلو) از طريق نمونه‌گيري تصادفي انتخاب و در دو گروه مداخله و مقايسه با تخصيص تصادفي قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسش‌نامه‌اي مشتمل بر 2 بخش شامل اطلاعات دموگرافيك و پرسش‌نامه سبك زندگي شامل سنجش ابعاد آگاهي، نگرش و عملكرد در مورد رعايت رژيم غذايي و انجام فعاليت فيزيكي بود. برنامه آموزشي بر اساس محتواي پرسش‌نامه تنظيم و طي دو جلسه آموزشي به صورت چهره به چهره براي هر بيمار اجرا شد. داده‌ها در طي دو مرحله قبل از انجام مداخله و سه ماه پس از انجام آموزش در دو گروه جمع‌آوري گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 16 و با توجه به توزيع نرمال داده‌ها از آزمون‌هاي آماري پارامتريك استفاده شد. سطح معني‌داري (05/0 > P) در نظر گرفته شد. يافته‌ها: تجزيه و تحليل نتايج به دست آمده نشان داد كه برنامه آموزشي تاثير مثبتي بر افزايش ميانگين نمره ابعاد آگاهي، نگرش و عملكرد در هر دو بعد (انجام فعاليت فيزيكي و رعايت رژيم غذايي) در گروه مداخله داشت كه اين افزايش از نظر آماري معني‌دار مي‌باشد (001/0 > P). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه اهميت آموزش ابعاد مختلف سبك زندگي مانند رعايت رژيم غذايي مناسب و انجام فعاليت فيزيكي را در بهبود ابعاد آگاهي، نگرش و عملكرد بيماران كه در مجموع منجر به بهبود سبك زندگي بيماران مي‌شود را تاييد مي‌نمايد

Background: This study aimed to assess the effectiveness of educational program on lifestyle modification among type II diabetic patients. Methods: This was a quasi-experimental study which was conducted to determine the effectiveness of educational program on lifestyle modification among type II diabetes patients in 2011. Study population included 120 people who suffered from type II diabetes and divided into two groups using random allocation sampling method. In this study, the questionnaire included two parts; i.e. demographic and diabetes lifestyle scale that included assessment of knowledge, attitude and performance on nutrition and physical activity. Educational program was based on face to face approach of the questionnaire. Data collection was conducted in two stages: before and 3 months after the program in the two groups. SPSS software and descriptive statistics were used for analyzing the collected data. The significant level was considered as 0.05. Findings: Study results revealed that educational program had a positive effect on enhancing knowledge, attitudes and practice regarding nutrition and physical activity in the intervention group. This increase was significant based on covariance test (P ? 0.001). Conclusion: It is necessary to provide educational intervention on lifestyle modification in nutrition pattern and physical activity using health education and promotion by focusing on knowledge, attitude and performance among type II diabetes patients.