اثر بخشي مداخله شناختي- رفتاري مبتني بر تعلل بر بهبود عملكرد تحصيلي و حرمت خود دانشجويان

The effectiveness of cognitive- behavioral intervention based on procrastination on enhancing academic performance and self- Esteem among female students

هدف پژوهش حاضر اثربخشي مداخله شناختي - رفتاري مبتني بر تعلل بر بهبود عملكرد تحصيلي و حرمت خود دانشجويان دختر پيام نور بود. بنابراين با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، 30 نفر از دانشجويان دختر بر اساس معيارهاي ورود- خروج از ميان داوطلبان انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه (آزمايش و گواه) جايگزين شدند. كليه آزمودني هاي گروه آزمايش و كنترل پرسشنامه هاي تعلل و حرمت خود را قبل و بعد از آموزش جلسات تكميل كردند. همچنين معدل ترم تحصيلي قبل هر دانشجو پيش از مداخله و معدل ترم تحصيلي ترم بعد او پس از انجام مداخله جمع آوري شد. تحليل نتايج با استفاده از نسخه شانزدهم نرم افزار آماري SPSS و كاربرد آزمون كوواريانس نشان داد كه تعلل در آزمودني-هاي گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل كاهش و حرمت خود و عملكرد تحصيلي افزايش معنادار داشته است (05/0p < ). اين نتايج مبين آن است كه مداخله شناختي_ رفتاري مبتني بر تعلل به واسطه بازسازي شناختي، ذهن آگاهي و روش هاي رفتاري از جمله مديريت زمان به كاهش تعلل و افزايش حرمت خود و عملكرد تحصيلي دانشجويان مي انجامد.

The study’s aim was to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral intervention based on procrastination on enhancing academic performance and self-esteem among female students in Payam Noor University. So 30 female students regarding to excluding- including criteria were selected among volunteers and were assigned randomly into two groups (experimental and control group). Prior to and after instructing the sessions, all participants completed all items of procrastination and self-esteem questionnaires. Also the mean of the past academic term before intervention and the mean of the next academic term after intervention were collected on each student. Data analysis by using 16th version of SPSS and applying Ancova method revealed that cognitive- behavioral intervention based on procrastination could significantly decreases procrastination and increases self-esteem and academic performance among participants in experimental group in comparison to control group (p < 0.05). So cognitive- behavioral intervention based on procrastination decreases procrastination and increases academic performance and self-Esteem by using reconstruction of cognition, mindfulness and behavioral methods such as time management.