ملاحظات اخلاقي درمان بيهوده

Ethical considerations of futile care

زماني كه پزشك تشخيص دهد درمان بيمار نتيجه اي در پي ندارد، موظف است كه از درمان بيمار پرهيز كند ولي اين كار با مشكلات جدي و پرتنشي همراه است. در مقاله‌ي حاضر، با مرور مقالات و كتب مربوطه و به‌منظور تسهيل در امر تصميم‌گيري اخلاقي درمانگران، تلاش شده است كه ضمن تشريح اشكال باليني متفاوت اقدامات درماني بيهوده، ابعاد نظري و عملي اين مساله مورد بررسي قرار گيرد. يكي از اين مشكلات، ابهامات موجود در تعريف بيهودگي است. مشكل بعدي تعيين ملاك‌هاي عملي و قضاوت در انتساب عنوان بيهودگي به يك درمان خاص است. اين ابهام تاحدودي ناشي از تفاوت ديدگاه‌ها در باب هدف درمان، اختلاف در ارزش‌هاي پزشك و بيمار و اختلاف سليقه درباره ي كسي است كه در نهايت حق تصميم گيري دارد؛ هم‌چنين، ممكن است مرتبط با مسايل مالي و انگيزه هاي غيراخلاقي باشد. تزاحمات عملي، مانند تقاضاي درمان بيهوده از سوي بيمار و مساله‌ي تقدس حيات، به‌ويژه در ديدگاه‌هاي مذهبي نيز بخش ديگري از اين مشكلات را تشكيل مي‌دهد. براي درمان بيهوده تعاريف متعددي ارايه شده است كه هريك درصدد مشخص كردن مرزي بوده‌اند كه بتوان در وراي آن درمان را بيهوده دانست، اما صرف‌نظر از اين‌كه چه تعريفي پذيرفته شود، بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه تقاضاي درمان بيهوده از سوي بيمار است كه اغلب ناشي از بي اعتمادي و مشكلات عاطفي است و براي حل آن نياز به درايت پزشك و در موارد اندكي نيز دخالت قانون است. مشكل جدي ديگر كه بيش‌تر در زمينه ي مراقبت‌هاي پايان حيات در ديدگاه‌هاي مذهبي پيش مي‌آيد و ارتباط نزديكي با اتانازي غيرفعال دارد، ضرورت حفظ نفس است. در اين مورد با اولويت دادن به موضوعات مهم‌تري چون محدوديت بودجه ي سلامت، مي‌توان به قواعد عملي و راهگشا دست يافت.

When medical treatment is futile, the physicians must refrain from treating patients, and this can lead to serious and stressful problems. In this paper, in order to facilitate ethical decision making relevant literatures have been reviewed. This review article aimed to explaining the different clinical forms of futile treatment, and exploring theoretical and practical dimensions of futility. The first problem in this field is ambiguity in the definition of futility. The next problem is determining the practical criteria and attributing the meaning of futility to particular treatments. This ambiguity is partly due to different perspectives about the goal of treatment, and variations in physiciansʹ and patients’ values and also disagreements regarding the person who should have the right to make decisions ultimately. It may also be related to finances and immoral motives. The third problem is some practical conflicts the most notable are futile care, requested by the patient and the sanctity of life, especially in the concern of religious considerations. In this regard, several definitions have been proposed for the futile treatment. Studies indicate that requesting futile care is often due to emotional problems or lack of trust a case that requires the physician’s tact to resolve and rarely is resolved by rule. Another serious problem that is regarding to end of life cares, especially in the context of religious views, is the necessity of life saving, that is closely related to the inactive euthanasia. This can be solved by giving priority to more important issues such as health budget constraints.