اثربخشي آموزش مهارت‌هاي ارتباطي بر بهبود كيفيت زندگي زنان متاهل

Effectiveness of Teaching Communication Skills on Married Women Quality of Life

پژوهش حاضر با هدف مطالعه "اثربخشي آموزش مهارت‌هاي ارتباطي بر بهبود كيفيت زندگي زنان متاهل" طراحي و اجرا شد. طرح اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه مي‌باشد. نمونه شامل 30 نفر از زنان مراجعه كننده به مركز مشاوره مهر قم بودند كه به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند و 15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. پرسشنامه كيفيت زندگي Whoqol-brief را در دو نوبت به عنوان پيش‌آزمون و پس‌آزمون تكميل نمودند. آموزش مهارت‌هاي ارتباطي طي 8 جلسه 2 ساعته به مدت 2 ماه بر روي گروه آزمايش انجام گرفت. نتايج تحليل كوواريانس نشان دهنده‌ي افزايش ميانگين نمرات كيفيت زندگي در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه مي‌باشد. بررسي ميانگين نمرات مولفه‌هاي كيفيت زندگي به طور جداگانه در دو گروه آزمايش و گواه بيانگر آن است آموزش مهارت‌هاي ارتباطي بر مولفه‌هاي سلامت رواني و محيط تفاوت معني‌داري را نشان مي‌دهند. در حالي كه در ميانگين مولفه‌هاي سلامت جسماني و روابط اجتماعي تفاوت معني‌داري مشاهده نشد.

The study was designed and administered to study the effectiveness of teaching communicative skills on improving the married womenʹs qualities of life. The research method was semi-experimental which has pretest, posttest and witness group. The sample include 30 women who referred to Mehr Counseling Center in Qom and they were selected as a sample and completed (whoqol-brief) quality of life questionnaire (World Health Organization 2004) twice as a pretest and posttest. The witness group was taught communication skills in 8 sessions, for 2 months. The results of analyzing covariance showed increasing the average of scores of the quality of life in test group than the average in witness group. Studying the average of scores of the quality of life factors separately in test and witness group showed that mental health factors and environment had meaningful difference, while this difference was not seen in physical health factors and social relations.