مواجهه شغلي با عوامل زيان‌آور بيولوژيك در كاركنان اداره كل انتقال خون تهران

A study of occupational exposure to biological hazards among the staff of Tehran Blood Transfusion Center

چكيده سابقه و هدف يكي از خطرات عمده شغلي در كاركنان انتقال خون، مواجهه با عوامل بيولوژيك محل كار است. هدف اين مطالعه تعيين ميزان مواجهه كاركنان انتقال خون تهران با عوامل زيان‌آور بيولوژيك و فاكتورهاي تاثيرگذار بر آن بود. مواد و روش‌ها در يك مطالعه مقطعي در سال 1388، پرسشنامه استاندارد محقق ساخته در اختيار كليه كاركنان انتقال خون تهران قرار گرفت و پس از تكميل توسط هر يك از آن‌ها، اطلاعات در برنامه نرم‌افزاري 15 SPSS وارد و با استفاده از آناليز رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها رخداد آسيب اجسام تيز و برنده طي يك سال گذشته در 9/11% و در طول دوره كاري در 33% كاركنان وجود داشت و تماس پوستي مخاطي طي يك سال گذشته 24% و طي دوره كاري 6/39% بود. آناليز رگرسيون نشان داد مواجهه شغلي در گروه سني 29-20 سال(89/3-05/1 = 95% CI، 29/2OR:) و گروه سني 39-30 سال(72/3-03/1 = 95% CI ، 21/2OR:)، كساني كه سابقه كار كمتر از 5 سال(20/3-14/1 = 95% CI، 91/1OR:)و تحصيلات ابتدايي و راهنمايي داشتند(82/3-09/1 = 95% CI ، 29/2OR:) و كساني كه در دوره‌هاي آموزشي حفاظت شغلي شركت نكرده بودند(92/0-39/0 = 95% CI، 60/0OR:) بيشتر بود. نتيجه گيري ميزان مواجهه شغلي در كاركنان انتقال خون تهران درمقايسه با ساير مراكز درماني كشور در سطح پايين‌تري است. با ارايه آموزش‌هاي ويژه براي گروه‌هاي شغلي مختلف، برنامه‌ريزي و سازمان‌دهي بيشتر كاركنان و نظارت دقيق بر اجراي برنامه‌هاي حفاظت شغلي، مي‌توان احتمال بروز خطا و مخاطرات شغلي را كاهش داد.

Abstract Background and Objectives Biological hazards are among the major occupational hazards in blood transfusion centers. The aim of this study was to determine the exposure rate of the staff to biological hazards. Materials and Methods This research was a cross sectional study in 2009. A standard self administered questionnaire was used for data collection. Data were analyzed by SPSS15 by using the logistic regression model. Results Needle stick injury during the one year ending to the time of the study was reported in 11.9% of the staff and over their working lifetime 33%. Moucocutaneous exposure during the one year ending to the time of the study was 24% and over the working lifetime 39.6%. Regression analysis showed that occupational exposure was higher in the age groups of 20-29 (OR:2.29, 95%CI: 1.05-3.89) and 30-39 (OR:2.21, 95% CI: 1.03-3.72), those with the work experience lower than 5 years (OR:1.91, 95% CI: 1.14-3.20), among the staff with elementary and secondary education (OR:2.29, 95%CI: 1.09-3.82), and among the personnel not having participated in occupational protection training courses (OR:0.60, 95% CI: 0.39-0.92). Conclusions Occupational exposure was lower among the personnel of Tehran Blood Transfusion Center compared to other medical centers in the country. Providing special training programs for different occupational groups, making improvement in managing and organizing the personnel, and exerting direct supervision over occupational protection programs can reduce working errors and hazardous exposures.