بررسي و نقد رهيافت عرفي شلايرماخر به دين

The Analysis and Criticism of Schleiermacherʹʹs Conventional Approach to Religion

رگه‌هاي عرفي‌شدن در قرايت شلايرماخر از دين، بيانگر اين است كه تجربه ديني راه به جايي نبرده و به جهات گوناگون نه‌تنها شرافتي به دين نبخشيده، بلكه آن را در مسيري عرفي قرار داده است. فروكاستن حقيقت دين به تجربه ديني شخصي، كنار نهادن كتاب مقدّس به عنوان مجموعه‌اي از دستورات الهي، و تقليل آن به كتاب ثبت تجربه ديني، بي‌توجهي به نقش عقل، شريعت، مناسك ديني، بي‌توجهي به مابعدالطبيعه و نيز اومانيستي بودن رهيافت معناگرايانه به دين را مي‌توان از جمله رگه‌هاي عرفي‌شدن در تفكر ديني شلايرماخر دانست. وي دين را از حوزه علم و عمل، به عالَم خصوصي احساسات پارسامنشانه تاويل برده است. اين مقال بر آن است تا ضمن تبيين رهيافت ديني شلايرماخر، عناصر عرفي را در رويكرد ديني وي نشان دهد. روش مقاله در مراجعه به آرا ، استنادي و در تبيين محتوا، تحليلي ـ انتقادي است.

The sings of conventionality in Schleiermacherʹs reading of religion shows that religious experience has had no results and has not only bestowed religion with no superiority but also has put it in a conventional way. Reducing religion to a personal religious experience, putting aside the sacred book as a set of divine decrees and reducing it to a book for registering religious experience, neglecting the role of intellect, divine law, religious rituals, and metaphysics as well as Schleiermacherʹs humanistic and spiritual approach to religion can be considered as signs of conventionality in his religious thinking. He has moved the religion from the realm of knowledge and practice to the personal world of ascetic sensations. The present paper tries to elaborate on Schleiermacherʹs religious approach and show the conventional elements in his approach. The research method is documentary when reffering to the views and analytical- critical when analyzing the content