نگرشي به آسايش حرارتي تالاب‌هاي شهرستان پلدختر در جهت توسعه گردشگري

The Study of Thermal Comfort of Pol-e-Dokhtar’s Wetlands in Developing Tourism

اقليم و گردشگري وابستگي زيادي به يكديگر دارند، به گونه‌اي كه دارا بودن شرايط مطلوب اقليمي جز مزيت‌ها و توان‌هاي بالقوه براي گردشگري محسوب شده و اغلب مسافران در انتخاب مكان و زمان سفر به شرايط آب و هوايي توجه مي‌كنند. شرايط اقليم آسايشي معمولاً با شاخص‌هايي بيان مي‌گردد كه در آن مجموعه‌اي از عناصر هواشناختي، انساني و محيطي دخالت داده مي‌شوند. اين تحقيق به روش تحليلي و با استفاده از داده‌هاي پيراسنجه اقليمي ايستگاه سينوپتيك پلدختر در طي دوره آماري 1390- 1377 انجام و تجزيه و تحليل داده ها در قالب مدلهاي زيست اقليمي ترجونگ، شاخص‌هاي بيكر، سوز باد، دماي موثر و شاخص فشار عصبي صورت پذيرفت. نتايج نشان داد كه وجود شرايط آسايش حرارتي در سه ماه فروردين، ارديبهشت و مهر بوده و ماههاي دوم سال فاقد شرايط حرارتي سرد و نامطبوع مي‌باشند.

Climate and tourism are heavily interrelated in such a way that appropriate climatic conditions are regarded as the advantages and potentialities of tourism. Most of passengers consider weather conditions while selecting place and time for travelling. Comfortable climatic conditions are usually expressed using indicators which include factors related to weather, human, and environment. In the present analytical study, the climatic Pirasanjeh data of Pol-e-Dokhtar’s synoptic station were used in a thirteen-year period of 1998-2011 in TRJVNG bioclimatic model. The Baker indicators, chilly wind, effective temperature, and stress indexes were used.The results confirmed that thermal comfort existed in Farvardin, Ordibehesht, and Mehr; also the second month of the year lacks cold and inappropriate climatic conditions.