بررسي غلظت كلروفرم در شبكه توزيع آب شهر اصفهان و پهنه‌بندي آن با سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS)

Survey of Chloroform Concentration in the Water Distribution System of Isfahan, Iran, and Zoning by GIS

مقدمه: اين مطالعه با هدف تعيين غلظت كلر باقي‌مانده كل و كلروفرم در شبكه توزيع آب شهر اصفهان و پهنه‌بندي آن با سيستم اطلاعات جغرافيايي (Geographic information system يا GIS) انجام گرفت. روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي- مقطعي است. كلر باقي‌مانده كل در محل نمونه‌برداري از شبكه توزيع آب اصفهان توسط دستگاه پرتابل و غلظت كلروفرم بعد از انتقال نمونه‌ها در شرايط استاندارد به آزمايشگاه با استفاده از دستگاه طيف‌سنج جرمي (Gas chromatography–mass spectrometry يا GC-MS) اندازه‌گيري شد. براي انجام پهنه‌بندي نتايج به دست آمده از سنجش پارامترهاي مورد آناليز از GIS استفاده گرديد. يافته‌ها: مقادير حداكثر و حداقل به ترتيب براي كلر باقي‌مانده كل ppm 3/3 و غير قابل تشخيص و براي كلروفرم ppb 28 و ppb 10 است كه غلظت‌هاي به نسبت زياد كلروفرم بيشتر مربوط به نقاط انتهايي شبكه و حاشيه شهر است. نقاط مركزي شهر داراي غلظت كمتري از كلروفرم نسبت به ساير نقاط است. دليل اين امر را مي‌توان به مصرف بيشتر آب در نقاط مركزي شهر و راكد ماندن آب در نقاط حاشيه‌اي شهر مربوط دانست. نتيجه‌گيري: در حال حاضر آب خروجي از تصفيه‌خانه آب شرب اصفهان كيفيت مناسبي از لحاظ وجود كلر باقي‌مانده و محصولات ثانوي گندزدايي دارد. مقادير آن در محدوده مجاز WHO (Word Health Organization) و USEPA (United States Environmental Protection Agency) مي‌باشد ولي ضرورت دارد غلظت احتمالي تري هالومتان‌هاي توليدي به صورت مستمر اندازه‌گيري شود. همچنين روش‌هاي مناسب تلفيقي براي كاهش تشكيل اين تركيبات مورد توجه قرار گيرد.

Background: The goal of this study was to survey the total residual chlorine and chloroform in the water distribution system of Isfahan, Iran, and zoning of obtained results using GIS. Methods: In this cross-sectional study, total residual chlorine was tested in the sampling points of the water distribution system of Isfahan and chloroform was measured with standard methods and after transferring the samples to a laboratory under standard conditions. Chloroform detection was done by GC-MS. The zoning of obtained results was performed by GIS. Findings: Total residual chlorine and chloroform concentrations were obtained undetectable to 3.3 ppm and 10-28 ppb, respectively. High range of chloroform concentration was related to the end points of the water distribution system. Moreover, the center of the city had a chloroform concentration less than other points. The reason for these problems could be more water consumption in central points of the city and stagnant water in other areas of the city. Conclusion: The results of this study showed that the water production of the Isfahan water treatment plant had an acceptable quality in relation to its Cl- and DBPs content, at the sampling time. The obtained concentrations followed the WHO and USEPA guidelines. However, it is necessary to detect probable concentration of THMs production, continuously. Furthermore, by using integrated and appropriate water treatment methods, DBPs can be reduced considerably.