اثرات آنژي پارس بر بيان برخي كموكين هاي گروه CXC موثر در موش صحرايي ديابتيك شده با استرپتوزوتوسين

The effective impacts of Angi- Pars on Expression of Some CXC Chemokines Group in STZ-Induced Diabetic Rats

چكيده زمينه و هدف: ديابت مليتوس با ايجاد استرس اكسيداتيو تخريب بافتي را به دنبال دارد. هدف اين مطالعه بررسي اثرات آنژي پارس بر بيان برخي كموكين‌هاي گروه CXC موثر در موش صحرايي ديابتيك شده بااسترپتوزوتوسين بود. روش بررسي: اين مطالعه تجربي بر روي 48 سر موش صحرايي نر انجام شد. القاي ديابت با استرپتوزوتوسين با دوز 50 ميلي‌گرم بر كيلوگرم حيوانات انجام گرفت. مدت زمان 56 روز بعد از القاي ديابت، موش‌ها به طور تصادفي به 4 گروه مساوي شامل؛ كنترل، ديابتيك بدون درمان، ديابتيك درمان شده با انسولين و ديابتيك درمان شده با آنژي پارس ـ انسولين تقسيم شدند. حيوانات به مدت 14 روز به ترتيب تحت تزريق؛ نرمال سالين، نرمال سالين،انسولين وانسولين ـ آنژي پارس قرار گرفتند. 24 ساعت بعد از آخرين تزريق از حيوانات خون‌گيري شد و ميزان بيان كموتين‌هاي گروه cxcبا روش وسترن بلاتينگ اندازه گيري شد. داده ها با آزمون آماري تي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميزانCXCL10 در گروه‌هاي درماني كاهش داشت و در گروه درماني دريافت كننده آنژي پارس توام با انسولين كاهش معني‌دار بود(05/0 > p). مقايسه كلي غلظت CXCL12نشان داد كه غلظت اين كموكاين در گروه‌هاي مختلف نسبت به گروه كنترل تغيير چنداني نداشت(05/0 < p). مطالعه سطح سرميCXCL1 نشان داد كه در گروه دريافت كننده انسولين توام با آنژي پارس ميزان غلظت اين كموكاين نسبت به گروه كنترل كاهش معني‌داري داشت(05/0 > p). نتيجه‌‌گيري: آنژي پارس با داشتن دو گروه عمده تركيبات فنلي شامل 7- هيدروكسي كومارين و فلاونوييدها داراي خاصيت آنتي اكسيداتيو بوده و افزايش كموكاين‌ها را در اثر التهاب كنترل مي‌كند و با ايجاد توازن بين كموكاين‌ها مي‌تواند در رگ‌سازي موثر باشد.

Background & aim: Diabetes mellitus (DM) has destructive tissue effects via inducing oxidative stress. The aim of this study was to evaluate the Angi Pars effects on the expression of some CXC group of streptozotocin-induced diabetic rats. Methods: This experimental study was conducted on 48 male rats. Induced diabetic rats were done by 50 mg/ kg of Streptozotocin. 56 days after induction of diabetes, rats were randomly divided into 4 groups including control, untreated diabetic, insulin-treated diabetic and diabetic treated with insulin and Angipars. 24 h after the last injection the animals were bled and the expression of cxc Chemokines groups were measured by western blotting. Data were analyzed by t test. Results: Showed that CXCL10 was reduced in the treatment group and the treatment group receiving insulin in combination with angi - pars decreased significantly (P < 0.05). The total concentration of CXCL12 chemokine showed that the concentration of the different groups did not change compared to the control group (P < 0.05). The study showed that CXCL1 levels in the group receiving insulin in combination with angi-pars the chemokine concentration was significantly lower than the control group (P < 0.05). Conclusion: Since, Angi-Pars consists of two major phenolic compound groups, 7 - hydroxy coumarin and flavonoids, has antioxidant, and controls the inflammatory effects of chemokine increase and balances between chemokines its effectiveness in angiogenesis can be maintain. Key words: Diabetes, Angi- Pars, Chemokines