مقايسه اثربخشي‌روش درماني‌حساسيت زدايي‌از طريق حركات چشم و پردازش مجدد با مواجهه درماني‌طولاني‌مدت بر نشانه هاي‌تاثير واقعه رزمندگان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مزمن

Comparing the Efficacy of Eye Movement Desensitization and Reprocessing Therapy with Prolonged Exposure Therapy on the Trauma impact symptoms in Veterans Suffering from Chronic PTSD

چكيده زمينه و هدف: اختلال استرس پس از ضربه به عنوان مجموعه علايمي ‌توصيف مي‌شوند كه پس از آن كه شخص رويداد آسيب‌زايي‌ را مشاهده مي‌كند، مي‌شنود و يا درگير آن مي‌شود، به وجود مي‌آيند. هدف اين مطالعه مقايسه اثر بخشي‌حساسيت‌زدايي‌از طريق حركات چشم و پردازش مجدد با مواجهه درماني ‌طولاني ‌مدت بر نشانه‌هاي ‌تاثير واقعه در رزمندگان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مزمن بود. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي‌باليني ‌تعداد 48 نفر از رزمندگاني كه در بيمارستان سلمان شهر ياسوج داراي ‌پرونده روانپزشكي ‌بوده و تشخيص اختلال استرس پس از ضربه دريافت كرده بودند، به شيوه تصادفي‌ انتخاب شده و به سه گروه مساوي‌ تقسيم شدند. در دو گروه به عنوان مداخله، روش‌هاي ‌درماني ‌حساسيت‌زدايي‌ از طريق حركات چشم و پردازش مجدد(5جلسه) و مواجهه درماني ‌طولاني ‌مدت(10جلسه) اعمال شد و بر روي ‌گروه سوم(كنترل) هيچ‌گونه درماني ‌اعمال نشد. پس از دوره درمان همان آزمون براي‌هر سه گروه اجرا شد. داده‌ها با آزمون آماري تحليل كوواريانس تك متغيره و آزمون تعقيبي ‌بنفروني‌تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: هر دو روش درماني‌موجب كاهش معني‌دار نشانه هاي ‌تاثير واقعه شد(001/0 =p). هم‌چنين نتايج حاكي‌از اين بود كه مواجهه درماني ‌طولاني ‌مدت در بهبود نشانه‌هاي ‌تاثير واقعه موثرتر بود. نتيجه‌گيري: فنون مداخله‌اي‌از قبيل روش درماني‌حساسيت‌زدايي ‌از طريق حركات چشم و پردازش مجدد و مواجهه در‌ماني‌ طولاني‌ مدت در در‌مان اختلال استرس پس از ضربه كارايي‌ لازم را دارند، اما مواجهه در‌ماني‌طولاني ‌مدت برتري بيشتري‌ دارد.

Background and aim: Post-traumatic stress disorder is considered as set of symptoms developed afterward an individual witness, hear or involved. The current research was purposed to compare the efficacy of eye movement desensitization and reprocessing therapy with prolonged exposure therapy on the trauma impact symptoms in veterans suffering from chronic PTSD. Methods: in this clinical trail research randomly sampled 48 veterans diagnosed with PTSD who had psychiatric records in Salman City Hospital of Yasuj. The subjects devoted in three equal groups: two experimental and one control groups. As intervention procedures the two experimental groups were exposed to eye movement desensitization and reprocessing therapy (5 sessions) and prolonged exposure therapy (10 sessions) respectively. The control group received none. Subsequent to the treatment period the triple groups were post-tested by the prior pre test scales. The data were analyzed by implementing univariate analysis of covariance (ANCOVA) and Bonferroni post hoc test. Results: Both treatment procedures significantly reduced the trauma impact symptoms (p ?0/001).The results also indicated that prolonged exposure therapy was more effective concerning the trauma impact symptoms improvement. Conclusion: Intervention treatment procedures such as eye movement desensitization, reprocessing therapy, and prolonged exposure therapy sustain sufficient efficacy in trauma impact symptoms improvement while prolonged exposure therapy exceeded significantly. Key words: Post Traumatic Stress Disorder, Eye Movement, Desensitization, Reprocessing, Prolonged Exposure Therapy