عوامل موثّر بر گرايش دانشجويان پرديس دانشگاه شاهد به نمازخواندن

Affecting Factors on Attitude of the Students of Central Campus of Shahed University Towards Praying

هدف: هدف از اين تحقيق، بررسي رابطه محيط‌هاي ديني خانواده، دانشگاه و گروه دوستان و ميزان گرايش دانشجويان دانشگاه شاهد به نماز است. روش : روش تحقيق از نوع پيمايشي و جامعه آماري آن، دانشجويان شاغل به تحصيل در پرديس دانشگاه شاهد بودند كه طبق آمار ارايه شده از طرف آموزش دانشگاه، 4020 نفر بوده‌اند. حجم نمونه، 267 نفر تعيين شدند كه در نهايت، 260 پرسشنامه تكميل و جمع‌آوري شد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه بود كه در آن از طيف پنج‌تايي ليكرت استفاده شد. يافته‌ها: 1. ميانگين گرايش به نماز در بين دانشجويان دختر، 88.22 و در ميان دانشجويان پسر، 81.35 است. 2. تفاوت معني‌داري بين دانشجويان دختر و پسر به لحاظ گرايش به نماز جماعت وجود دارد و در ميان دختران بيشتر بوده است. 3. رابطه معني‌داري بين گرايشهاي ديني درون خانواده و گرايش به نماز وجود دارد؛ به اين معنا كه با افزايش گرايشهاي مذهبي درون خانواده،گرايش دانشجويان به نماز نيز افزايش مي‌يابد. 4. رابطه معني‌داري بين مذهبي بودن محيط‌هاي ثانويه و گرايش به نماز وجود دارد. 5. رابطه معني‌داري بين نوع دوستان و الگوهاي انتخابي و گرايش به نماز وجود دارد؛ به اين معنا كه دوستان مذهبي تاثير مستقيم بر گرايش به نماز بر روي فرد دارند. نتيجه‌گيري: محيط‌هاي ديني خانواده و دانشگاه و گروه دوستان، تاثير مثبتي بر گرايش دانشجويان به نماز دارند.

Aim: The main aim of this project is to study the effect of a religious atmosphere (the impact of a religious family, university, and peer group) on tendency of the students of the major campus of Shahed University towards praying. Method: The research method was a survey. Results: The following results were obtained: 1. The average tendency towards practicing one’s prayers was 88.22 amongst female students and 81.35 amongst the male. The descriptive results confirm that the tendency was higher amongst the female students; 2. No significant difference between male and female students was observed concerning to one’s attention to mass prayer 3. A significant positive relationship was observed regarding the extent of religiousness of one’s family and one’s attitude toward prayers.Conclusion: As for conclusion, the following two major conclusions could be drawn out of the results: on one hand, there is a significant positive relationship between secondary environments and the extend of one’s tendency to praying , and on the other hand , there is a significant positive relationship between the type of friends as well as one’s selected models and the extent of attitude to prayers in the sense that religious friends have a direct influence on the extent of one’s tendency in religious duties.