اثر فعاليت ورزشي هوازي منظم بر سطح سرمي بتا- اندورفين و ادراك فشار تمريني افراد وابسته به مواد مخدر؛ با تاكيد بر سيستم پاداش مغزي

• The effect of regular aerobic training on serum level of B- endorphin and perceived training exertion in addicts with emphasis on brainʹʹs reward center

مقدمه و هدف: وابستگي به مواد مخدر از جمله اساسي‏ترين معضلات بشر در عصر حاضر است و هدف از اين تحقيق تعيين اثر فعاليت‏ورزشي هوازي بر سطح سرمي بتا- اندورفين و ادراك فشار تمريني افراد وابسته به مواد مخدر بود. مواد و روش‏ها: نمونه آماري تحقيق را 20 آزمودني وابسته به مواد مخدر تشكيل مي‏دادند كه سني بين 20 تا 33 سال داشتند. اين افراد به نحو تصادفي در گروه‏هاي تجربي دوگانه قرار گرفتند؛ گروه اول متشكل از افرادي بود كه علاوه بر مصرف روزانه 10 ميلي‏گرم متادون، فعاليت‏ورزشي را با شدتي برابر 70 الي 75 درصد VO2max به مدت 20 جلسه متداوم تمريني انجام مي‏دادند و گروه دوم تنها روزانه 10 ميلي‏گرم متادون مصرف مي‏كردند. در نهايت، داده‏ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: بررسي‏هاي آماري نشان داد كه مقادير سرمي بتا- اندورفين پس از مداخله تحقيقي در هر دو گروه به طور معناداري افزايش يافته بود (05/0 > P). مداخله تركيبي توانسته بود در ادراك فشار تمريني، كاهش معناداري را ايجاد نمايد (002/0 = P). به علاوه، اين مداخله توانسته بود ارتباط منفي معناداري را بين سطوح سرمي بتا- اندورفين و ادراك فشار تمريني، ايجاد نمايد (033/0 = P). نتيجه‏گيري: احتمالاً روش تركيبي فعاليت‏ورزشي– مكمل دارويي در تقويت سيستم پاداش مغزي نسبت به روش مكمل دارويي (به تنهايي) عملكرد بهتري داشته است. با اين وجود، جهت تاييد قطعي اين يافته به مطالعات بيشتري نياز است.

Background and Objective: The purpose of this study was to determine the effect of aerobic training on B- endorphin level and perceived training exertion in addicted men. Materials and Methods: In this study, 20 addicted men aged 20-33 years old were randomly selected after a public call and were divided into drug supplement (n=10) and exercise-drug supplement (n=10) groups. While the first group had consumption of 10 milligram/day of methadone, the exercise-drug supplement group performed exercise training to intensity of 70-75 percent of VO2max for 20 sessions (5 sessions per week and for 45 to 55 minutes in each session) in addition to intervention of drug supplement group. Also, for checking of desired changes after intervention, blood samples were taken for survey of B-endorphin level and perceived training exertion was performed by Borg scale. Finally, SPSS software was used for data analysis at a significant level of p < 0.05. Results: Statistical surveys showed that after intervention, level of B-endorphin significantly increased in both groups (p < 0.05). Also, perceived training exertion significantly decreased in exercise-drug supplement group (p=0.002). In addition, in exercise-drug supplement group, there was a significant negative relationship between B-endorphin levels and perceived training exertion (p=0.033). Conclusion: Considering the results of this study and existing literature, we can conclude that method of exercise-drug supplement is presumably a better one for treatment of addicted men in comparison with other interventions. It is also a good method for enhancement of endocrine system in addicted men. However, further research is needed to confirm available data.