بررسي ارتباط ادراك از خدا با خودپنداره و خودكارآمدي با توجه به متغيرهاي فردي در ميان دانشجويان دانشگاه فردوسي مشهد

Image of God and its relationship with demographics variables, self-concept and self-efficacy

چكيده هدف پژوهش حاضر بررسي چگونگي ادراك خدا در ميان دانشجويان دانشگاه فردوسي بود.با استفاده از گروه نمونه اي به حجم 455 نفر از دانشجويان دانشگاه فردوسي كه به شيوه تصادفي انتخاب شده بودند آزمون هاي ادراك خدا (لاورنس، 1997)، خودپنداره راجرز (1951) و خودكارآمدي عمومي (نظامي و همكاران، 1996) اجرا گرديد. داده ها توسط ضريب همبستگي پيرسون، اسپيرمن و ايتا و آزمون خي دو تحليل گرديد. يافته هاضمن تاييد خصوصيات روانسنجي آزمون ادراك خدا، بين احساس خودكارآمدي و خرده مقياس هاي حضور، پذيرش، خيرخواهي، تاثير و كل نمره ادراك خدا ارتباط معني دار يافته شد. بين خودپنداره و خرده مقياس هاي حضور، چالش، پذيرش، خيرخواهي، تاثير، مشيت و كل نمره ادراك خدا ارتباط معني دار نشان داد. نتايج همچنين بيان كرد كه بين ادراك خدا و وضعيت مذهبي خانواده ارتباط معني داري وجود دارد.نتايج اين پژوهش همچنين نشان داد ادراك خدا با خودپنداره و احساس خودكارآمدي، دو متغير مهم رواني، در ارتباط است.

Abstract: This study was carried out to examine the image of God among students at Ferdowsi University. Methods: a sample of 455 students (randomly selected), answered image of God (Lawrence, 1997), self concept Rogers (1951) and general self-efficacy (military and Associates, 1996). Data was analyzed using Pearson, Spearman and Eta coefficient and chi-square test. Results: Psychometric properties of the Image of God test were confirmed. A significant relationship was found between image of God and self-efficacy and self-concept. The results showed that there is no significant relationship between the image of God and age, education level, gender, marital status, economic status, and praying. Conclusion: The results showed that the image of God is in a mutual relationship with self-concept and self-coefficacy.