نظريه‌پردازان فرهنگ استخاره

Theoreticians of Culture of Istikhara

استخاره كردن به شيوه‌هاي مختلف، تاريخي كهن در جهان اسلام دارد. مي‌توان شواهد متنوعي حاكي از كاربرد فراوان آن در زندگي شخصي و اجتماعي مسلمانان سراغ داد. رواج گسترده اين منسك، بي‌ترديد خاستگاه‌هاي نظري نيز داشته و از تحول گفتمانهاي فكري جامعه نيز اثر پذيرفته است. شخصيت‌هاي متعددي در ادوار گوناگون فرهنگ اسلامي بدان توجه نشان داده و هر يك از منظري به اين منسك نگريسته و با ملاحظات انتقادي خويش به تكاملش مدد رسانده‌اند. اين مطالعه كوششي است براي شناخت چنين عالماني و تلاش‌هاي نظري آنان؛ همچنان كه از يك سو شناخت بستر فرهنگي ظهور هر ديدگاه، و از دگر سو، پي‌جويي اثر هر يك بر تحول فرهنگ استخاره را نيز هدف گرفته است.

Asking God for guidance (istikhara) in different ways has an age-old history in the world of Islam. Various evidences can be observed denoting its frequent application in the Muslims’ personal and social life. The widespread prevalence of this practice (rite) has undoubtedly had theoretical origins too, and has been influenced by the society’s intellectual discourses, as well. Numerous scholars in various ages have shown interest in this practice and each has looked at it from a different perspective, helping its development with their critical considerations. This study is an attempt to recognize such scholars and their theoretical attempts; as on one hand, aiming at identifying the cultural ground for the appearance of each perspective, and on the other hand, seeking to find out the impact of each perspective on the development of the culture of istikhara.