تاملي فقهي پيرامون ادله منع قضاوت زنان

Theological Reflection about Evidences of Women Judgeship Prohibition

يكي از مسايلي كه به ويژه در سال هاي اخير از نظر فقهي مورد توجه قرار گرفته مساله شايستگي و عدم شايستگي زنان براي تصدي مسووليت قضاوت از نظر شرعي و فقهي است. شرط ذكورت در قاضي هر چند نظر مشهور فقها است و بسياري نيز آن را مورد اتفاق همه فقها شمرده اند اما موضوعي نيست كه پرونده بازنگري علمي آن در چهارچوب موازين بررسي مسايل شرعي، بسته باشد. در فقه نظر مشهور بر اين است كه ذكوريت براي تصدي منصب قضا و ساير مناصب حكومتي شرط است. قايلين به اين نظريه براي تاييد كلام خود به كتاب، روايات، اجماع، عقل و بعضي ادلّه ديگر استناد نموده اند. ولي ديدگاه مخالفي نيز در فقه است كه قضاوت زنان را مطلقاً و يا تحت شرايط خاص جايز و نافذ مي دانند. در اين مقاله، ادله ي منع قضاوت زنان، براي رسيدن به يك نتيجه ي مطلوب مناسب با مقتضيات روز، مورد كنكاش و تجزيه و تحليل فقهي قرار مي گيرد. همه سخن ما در بررسي ادله اين است كه دليل استواري كه بتوان براساس آن تصدي اين مسووليت توسط بانوان واجد شرايط را مطلقاً ممنوع شمرد سراغ نداريم.

One of the main issues that are considered judicially in the recent years is competence and incompetence of women adjudication responsibility. Most jurists accept the condition of being male to judge. But this is the issue that its dossier of scientific review is open based on standards of legal issues. In jurisprudence, most jurists adjudge that condition of judgeship is being male. Those jurists referred to Quran, Tradition, Consensus and Wisdom to confirm their viewpoints. But in jurisprudence, there is contrary viewpoint. It predicates women judgeship is absolutely prohibited unless under certain circumstances. In this article, the author analyses evidences of women judgeship prohibition. Here, all the talk I review is that there is no reason to prohibit absolutely women judgeship.