اثربخشي اميد درماني بر افزايش ميزان رضايت زناشويي و تغيير سبك دلبستگي ناايمن در دانشجويان متاهل دانشگاه

Efficacy of hope therapy on the rate of increasing marital satisfaction and change in insecure attachment style in married university students

هدف: اين پژوهش با هدف تعيين ميزان اثربخشي اميد درماني ‌بر افزايش رضايت زناشويي دانشجويان متاهل داراي سبك دلبستگي ناايمن انجام پذيرفت. روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و جامعه آماري شامل دانشجويان متاهل دانشگاه علامه طباطبايي در سال تحصيلي 88-87 به تعداد 480 نفر بود. براي شناسايي افراد داراي سبك دلبستگي ناايمن، آزمودني ها پرسشنامه تجارب شخصي در روابط‌ صميمانه والر، فرالي و برنان (2000) را تكميل كردند. پس از مرحله غربالگري 52 نفر از آزمودني ها سبك دلبستگيشان ناايمن بود. از اين ميان 16 نفر تمايل به همكاري با پژوهشگر ان داشتند كه اين افراد در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. هر دو گروه به پرسشنامه هاي رضايت زناشويي انريچ سليماني نژاد (1373) و اميد اسنايدر (1991) پاسخ دادند. در گروه آزمايشي، اميددرماني در 6 جلسه يك ساعته به صورت گروهي اجرا شد اما در گروه گواه مداخله اي صورت نگرفت. سپس پس آزمون اجرا شد يافته ها: نتايج نشان داد آموزش رويكرد اميددرماني در گروه آزمايشي به طور معناداري موجب افزايش اميد و رضايت زناشويي در دانشجويان متاهل داراي سبك دلبستگي ناايمن در مقايسه با گروه گواه شده ، اما منجر به تغيير سبك دلبستگي افراد از نا ايمن به ايمن نشده است. نتيجه گيري: در حوزه درمان و در زمينه كار با افرادي كه نارضايتي زناشويي دارند، اميد درماني با توجه به ماهيت آن بسيار كارا و نويدبخش به نظر مي رسد.

Aim: The purpose of this research is investigation of the extent of efficacy of hope therapy on the increasing marital satisfaction of the married students who have insecure attachment style. Method: Method of this research is a quasi-experimental with design of pre-test and post- test with control group. The statistic of this research include 480 married students of Allame Tabatabaei University- in 1387-88 academic year .To identify individuals who have insecure attachment style, subjects completed Valler, Phraly & Bernan(2000) personal experiences in relationships questionnaire (ECR-R) .after this stage of screening,52 subjects with insecure attachment style, were identified. Among them, 16 individuals tended to corporate with researcher, so they were assigned in experimental and control groups .both of groups were respond on a Enrich marital satisfaction test (Soleimanian, 1373) and Snyder hope test (1991).Then in the experimental group, hope therapy was performed in the six-hour sessions, but control group did not receive any intervention.Then were performed post test. Results: Results showed that hope therapy approach in the experimental group, significantly increased the hope and marital satisfaction of married students with insecure attachment compared to the control group, but this approach has not been lead to changing in attachment style of individuals from insecure to secure. Conclusion: The hope therapy is very efficient and wealthy method in the treatment area and in dealing with people who suffer from marital dissatisfaction.