بررسي نقش تمرينات تعادلي با تكيه برتقويت گيرنده‌هاي پروپريوسپتيو برعملكرد تعادل ديناميكي و روند بيماري اسكوليوسيز ايديوپاتيك خفيف

The assessment of balance training based on proprioceptive reinforcement on the dynamic balance performance and Cobb angle of patients with mild adolescent idiopathic scoliosis

سابقه و هدف: در ناهنجاري اسكوليوسيز به دليل برهم‌خوردن آناتومي سيستم عضلاني- اسكلتي تنه به‌طور سه‌بعدي در عملكرد گيرنده‌هاي حسي عمقي و در نتيجه عملكرد تعادلي اين بيماران اختلال بوجود مي‌آيد. هدف اين مطالعه بررسي نقش تمرينات تعادلي با تكيه بر تقويت گيرنده‌هاي حسي عمقي بر عملكرد تعادل ديناميكي و روند بيماري اسكوليوسيز ايديوپاتيك مي باشد. روش بررسي: در اين پژوهش نيمه‌تجربي به صورت قبل و بعد از ورزش درماني، 20 نوجوان دختر 14-11 ساله مبتلا به اسكوليوسيز ايديوپاتيك با ميانگين زاويه كاب 21/2 ±55/12 و به همين تعداد نوجوان سالم با ويژگي هاي مشابه بررسي شدند. انحراف ستون مهره اي (بر حسب زاويه) با استفاده از راديوگرافي AP و متد Cobb در مبتلايان به اسكوليوسيز و عملكرد تعادل ديناميك آزمودني ها با استفاده از دستگاه تعادل‌سنج ديناميكي بيودكس در حالت ايستاده آناتوميكي و چشم باز در شرايط پايدار و ناپايدار سطح اتكا به ترتيب براي درگيري استراتژي مچ ‌پا و استراتژي هيپ اندازه‌گيري شد. بيماران به مدت 4 ماه (54 جلسه) تحت ورزش‌درماني مبتني بر تقويت گيرنده‌هاي حسي عمقي قرار گرفتند. ‌سپس آزمون‌هاي تعادل و سنجش انحراف ستون مهره‌اي (زاويه كاب) بعد از درمان تكرار شد. يافته ها: ورزش درماني منجر به كاهش انحرافات و نوسانات پوسچر به ترتيب به ميزان 3/0±97/0 و 3/0±96/0 درجه گرديد. بيشترين ميزان بهبود عملكرد تعادلي در استراتژي هيپ (سطح ناپايدار) بود. بعد از ورزش‌درماني در 60 درصد افراد، بين 1 تا 11 درجه اصلاح در انحناي اسكوليوسيز به‌وجود آمدف 25 درصد بدون تغيير و فقط در 15 درصد افراد فقط 1 درجه افزايش ديده شد. نتيجه گيري: با توجه به اثر ورزش درماني مبتني بر تقويت گيرنده‌هاي حسي- عمقي در بهبود عملكرد تعادلي و كاهش ميزان انحناي اسكوليوسيز، گنجاندن تمرينات تعادلي مبتني بر تقويت گيرنده‌هاي حسي- عمقي در برنامه‌هاي توانبخشي بيماران توصيه مي‌شود.

Background: Three dimensional deformity in idiopathic scoliosis of the spine is associated with the deficits on the proprioceptive performance. The aim of this study was to evaluate the effects of balance training with reference to the proprioceptive training on the dynamic balance performance and Cobb angle patients with mild adolescent idiopathic scoliosis. Materials and methods: In this quasi-experimental study, twenty girls with adolescent idiopathic scoliosis with mean height and weight of 157.1 ± 5.22 cm and 42.8 ± 5.9 kg were studied. Their minimum and maximum Cobb angle was measured using AP radiography. Using a dynamic stability platform in standing position with opened eyes on stable and unstable platform, their balance performance was measured. Patients underwent four months (54 sessions) balance training with special reference to the proprioceptive training. The measurements were repeated after the exercise therapy. Repeated Measure ANOVA was used for statistical analysis. Results: The postural deviation and body sway of the patients were reduced by 0.97 ± 0.3 and 0.96 ± 0.3, respectively. The greatest improvement in balance performance was obtained, when hip strategy was involved. Exercise training was affected in the reduction of the Cobb angle in 60 % of the subjects (1 to 11 degrees). In 25 % of the patients, the Cobb was not changed and in 15 % of the patients, there was only 1 degree increase on their Cobb angle. Conclusion: According to significant effect of balance training based on the proprioceptive training on the treatment of the scoliotic deformity, the inclusion of the proprioceptive training in the treatment of the mild scoliotic deformity is recommended.