برهمكنش گيرنده هاي نيكوتيني و NMDA در هيپوكامپ پشتي موش صحرايي در تست اضطراب ماز بعلاوه اي شكل مرتفع

چكيده گيرنده هاي نيكوتيني و گلوتاماتي در رفتارهاي شبه اضطرابي نقش دارند. اما تعيين محل اثر اين گيرنده ها در مغز، نيازمند مطالعه مي-باشد. لذا در اين مطالعه، نقش گيرنده هاي كولينرژيك موسكاريني هيپوكامپ پشتي در رفتار شبه اضطرابي القا شده با مهار گيرنده هاي NMDA بررسي شده است. موش هاي صحرايي نر ويستار در دستگاه استريوتاكسي قرار داده شدند. دو كانول در ناحيه هيپوكامپ پشتي قرار داده شد. سپس با استفاده از ماز بعلاوه اي مرتفع رفتار شبه اضطرابي حيوانات اندازه گيري شد. يافته هاي ما نشان مي دهند كه تزريق MK801 (2 ميكروگرم بر موش) و مكاميلامين (2 ميكروگرم بر موش) به داخل ناحيه CA1 هر يك به تنهايي، درصد حضور در بازوي باز و درصد ورود به بازوي باز را افزايش مي دهد اما فعاليت حركتي را تغيير نمي دهد. از طرف ديگر، بكار بردن دوزهاي غير موثر مكاميلامين با دوز غيرموثر MK801 بر روي رفتار شبه اضطرابي و فعاليت حركتي اثر معني داري ندارد. اگرچه هر دو گيرنده NMDA و نيكوتيني در تعديل اضطراب در هيپوكامپ پشتي موش صحرايي نقش مهمي بازي مي كنند، اما بين اين گيرنده ها در اين محل برهمكنشي در زمينه رفتار شبه اضطرابي وجود ندارد.