بررسي جايگاه صلح فرهنگي در قرآن كريم

The Examination of Cultural Peace Position in the Noble Quran

بر خلاف نگاه برخي منتقدان معاصر كه اديان را از عوامل اصلي بروز درگيري و مناقشات در تاريخ بشر، به ويژه در تاريخ معاصر مي‌دانند، به نظر مي‌رسد اديان و متون مقدس آن‌ها مي‌توانند در زمينه نفي خشونت و اهتمام در ايجاد صلح، نقشي كارساز داشته باشند. به طور خاص، براي دستيابي به راهكارهاي متون مقدس در اين زمينه، مي‌توان از نظريات خشونت و صلح بهره برد تا چارچوبي مشخص تنظيم شود. جستار حاضر بر آن است تا از مجراي نظريات پيشتاز در اين زمينه، به برخي آيات قرآني‌ِ مرتبط، توجه كند. قرآن كريم در مقام منبع مهم معرفتي و نگرشي، در آيات خود به مخالفت با خشونت فرهنگي پرداخته و توصيه‌ها و قابليت‌هاي مناسبي در برقراري صلح فرهنگي پيش داشته است. در زمينه صلح‌آفريني فرهنگي نيز مي‌توان بر عنصر همدلي متمركز شد كه قرآن كريم آن را بيش از هر چيز با زبان اشتراكات انساني معرفي مي‌كند؛ اشتراكاتي كه مي‌توانند در سه مقوله متافيزيكي، زيستي و تاريخي دسته‌بندي گردند.

Contrary to the look of the contemporary criticizers, it seems that religions and holy texts could negate violence and have a crucial role to create peace. Specially, to access the opportunities which holy texts in this field have made before today’s men, violence and peace theories can be used to determine a specific framework. The present research tries to consider the Quran verses through the pioneering theories in this field. The noble Quran in his verses disagrees with cultural violence and gives recommendations and suitable access to set cultural peace. In the field of cultural peace creation can be centralized under the harmonious factor which the noble Quran states more than anything else in one-word language. The common bases are divided in to three categories: metaphysic, biological and historical.