آفرينش شش روزه و حركت جوهري

The Six-day Creation and the Theory of the Substantial Motion

در آيات متعدّدي از «قرآن كريم» اشاره شده كه خداوند، آسمان ها و زمين را در شش روز آفريد. در تفسير اين آيات، درباره مقصود از شش روز و چگونگي آفرينش تدريجي آن ها و تنافي آن با قدرت الهي، اختلاف نظر زيادي ميان مفسرين رخ داده است. به باور ملاصدرا، مقصود آن است كه طول عمر آسمان ها و زمين، شش روز ربوبي است كه هر روز آن معادل هزار سال است. وي نظريه خود را، كه يكي از ابتكارات اوست، بر نظريه حركت جوهري استوار ساخته است. اين مقاله، ضمن يادآوري نظرات مفسّرين شيعه و اهل سنّت در اين باب، به شرح سخن صدرالمتالهين پرداخته است

It is alleged by several Quranic verses that the universe has been created by God in six days. In the exegeses of these verses, there are a number of different opinions about the meaning of “Six Days” and there are different explanations of the gradual creation of the universe and its inconsistency with the notion of divine omnipotence. According to Mull? Sadr?, “Six Days” means six “divine days” which is equal to 1000 mundane years. His idea about this issue, which is one of his innovations, is founded on the theory of the Substantial Motion. In this article, after reviewing Shiite and Sunni exegeses of aforesaid verses, I shall describe Mull? Sadr?’s idea about the issue.