حاكميت شب، نگاهي به دو شعر از نيما يوشيج و عبدالوهاب البياتي

Rule of night in two poems of Nimā Yushij and Abd al-Wahhāb Al-Bayāti

نيما و بياتي در ادبيات معاصر فارسي و عربي از پيشگامان شعر نو به شمار مي‌آيند. گرچه ميان اين دو شاعر ارتباط و پيوندي نبوده است، اما هم زماني و زيستن در شرايط سياسي ـ اجتماعي مشابه و زير سلطه استبداد و اختناق، داشتن تعهد اجتماعي همراه با روحي سركش و معترض به وضع موجود و جبهه گيري در برابر آن، آشنايي با آثار شاعران نمادگراي فرانسه و گرايش به سمبوليسم، جنبه هاي مشتركي به شعر آن دو بخشيده است. از آن جمله مي‌توان به حضور سهمگين شب در اشعار ايشان به عنوان نماد استبداد و سياهي و خفقان اشاره كرد. اين مقاله ضمن اشاره به كاركرد نماد شب در شعر معاصر، به تحليل دو شعر "هست شب" و "الليل في كلِّ مكان" از نيما و بياتي مي‌پردازد؛ سپس وجوه تشابه و افتراق آن دو را بيان مي‌كند.

Both Nim? and Al–Bay?ti are one of the vanguard poets in contemporary literature of Iran and Iraq. Although it is not connection between them, but the synchronic conditions and living in analogous politic and social conditions, and inferior absolutism and stifling atmosphere, having social commitment with mulish and protester soul against society and taking up a fortified state against that, and acquainting symbolist poets of French literature, and trend to symbolism, have given very communications between their poetry. For example we can allude to dreadful attendance of “night“ in their poems by absolutism and tense atmosphere sign. This essay by allusion to function of “night “in contemporary poems, analyze two poems: “Hast shab“ and “Allayl –lo fi kolle makanen“ of Nim? and Al–Bay?ti. Afterwards explains the similarity and differentiation between them.