آيا انتساب لاميه العرب به شنفري درست است؟

Is this true to attribute the Lamiyyatuʹʹl arab to al-shanfara?

شنفري (اوايل قرن 6 ميلادي) با گروهي از دوستانش چون تابط شرا و غيره در تاريخ ادبيات دوره جاهلي به شاعران صعلوك معروفند و از راه غارت و چپاول روزگار مي گذراندند. از شنفري دو قصيده بلند و مشهور روايت شده است: يكي تاييه و ديگري لاميه العرب. لاميه العرب در ادب عربي، به منزلتي دست يافته كه با معلقات برابري مي‌كند. لاميه، نمونه كامل شعر دوره بدوي گري است و از جلوه هاي شهرنشيني و نوش خواري بدور است. شنفري در اين قصيده، به آوارگي، فقر، غارت در شب هاي سرد، عدم خضوع در برابر خواري، برگزيدن جانوران وحشي بر اهل و قبيله خود، بسنده كردن به قوت اندك، بردباري در برابر گرسنگي شديد، شجاعت و انتقام گيري، افتخار كرده است. از آنجا كه لاميه العرب از دوره جاهلي تا قرن دوم هجري، دهان به دهان نقل شده بود و در بيشتر مجموعه هاي ادبي ثبت نگرديده بود، ابن دُريد (م 321 هـ) از قدما و يوسف خليف و كرنكو از معاصران در انتساب آن به شنفري ترديد كردند، و در مقابل، بروكلمان، جرج يعقوب، عبدالحليم حفني، فواد افرام بستاني و اميل بديع يعقوب از انتساب لاميه به شنفري دفاع كردند. نويسندگان در اين مقاله مي كوشند با بررسي و تحليل آرا ناقدان به اين پرسش پاسخ دهند كه آيا انتساب لاميه العرب به شنفري درست است؟

Al-shanfar? (6th century BC) with a group of poets such as Taabbata Sharran (“he who has put evil in his armpit”) are among the best known of the sul?k (“brigand”) poets. Shanfar? was depicted as living a life of solitude and hardship based on the looting and plundering. Shanfar? has two long and famous odes. One of them is T?eiyeh and the other is L?miyyatuʹl arab. L?miyyatuʹl arab is one of the most famous poems in the Arabic literature which can be as important as Moallaq?t. L?miyyatuʹl arab is natural expression of nomad life and far from features of urban life. Shanfar? in this poem has taken pride in following items: homelessness, poverty, looting at cold nights, refusing the life with Breaking, preferring the wild animals to his tribe, simple life, endurance against starvation, courage, taking revenge. Since the L?miyyatuʹl arab has been quoted orally from the pre-Islamic times to the Eighth century AD, and was not written in the literary collections, Ibn-e Dorayd among the ancients and Yosuf Khalif and Korenko among the moderns scholars have doubts in its attribution to Shanfar?. On the other hand there are other scholars such as Borokelman, Jorge Yaqoob, Abdo-l Halim Hafni, Foad Bostani and Emil Badie Yaqoob who believed that L?miyyatuʹl arab belongs to Shanfar?. This article tries to find that whether L?miyyatuʹl arab’s attribution to Shanfar? is true or not.