بررسي ميزان اعتماد اجتماعي ايرانيان نسبت به صاحبان مشاغل و اصناف كشور

An Investigation of the Social Trust in Different Occupational Groups

پژوهش حاضر به تحليل ميزان اعتماد اجتماعي ايرانيان به صاحبان مشاغل و اصناف كشور پرداخته است. روش پژوهش، توصيفي از نوع پيمايشي و نمونه پژوهش شامل 4500 نفر از ساكنين 15 سال و بالاتر مراكز استان‌هاي كشور بوده كه با روش نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب با حجم نمونه انتخاب شده‌اند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته و روايي و پايايي سنجي شده بوده است و داده‌هاي حاصل به دو شيوه توصيفي و استنباطي تحليل آماري شده‌اند. نتايج حاصل مبين در حال گذر بودن جامعه ايراني و تاخر فرهنگي جامعه است به طوري كه ساخت‌هاي جديد در جامعه به‌وجود آمده و اين ساخت‌ها با ساخت‌هاي قديمي هماهنگي ندارند. در نتيجه كساني كه پايگاه‌ها را اشغال كرده‌اند، انتظارات جامعه را به خوبي برآورده ننموده و باعث عدم پيش‌بيني‌پذيري رفتار افراد مي‌شوند كه اين امر خود به بي‌اعتمادي بيشتر جامعه منجر مي‌شود.

The purpose of the present study is to investigate the social trust of Iranians in different occupational groups. The research method is descriptive survey and the research sample includes 4500 fifteen years old or older residents of the big cities of the provinces that have been selected by stratified sampling. The research tool is a questionnaire made by the researcher. Data have been statistically analyzed through descriptive and inferential methods. Iran society is a developing society which has some cultural lags in it. The results can be understood with regard to this general background. The result shows that people who occupy positions in public sector especially in educational sector invite more trust than the ones in public sector especially the private business sector.