بررسي عوامل زمينه ساز آسپرژيلوزيس در بيماران پر خطر

Study of aspergillosis risk factors in high risk patients

سابقه و هدف: آسپرژيلوزيس مهاجم يك عفونت فرصت طلب در بيماران دچار نقص ايمني مي باشد. آسپرژيلوس اولين عامل مرگ بدنبال پيوند اعضا و مشكلي عمده در درمان بدخيمي هاي خوني بخصوص لوسمي ها است. علي رغم پيشرفت قابل توجه در كنترل عفونت ها، آسپرژيلوزيس عامل عمده مرگ و مير بعد از پيوند مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه به صورت توصيفي و گذشته نگر بر روي 24 بيمار مبتلا به آسپرژيلوزيس كه در طي 11 سال (1375 الي 1385) به بخش قارچ شناسي انستيتو پاستور ايران ارجاع شده بودند، انجام گرفت و عوامل زمينه ساز اين عفونت بررسي شد. تشخيص بر اساس آزمايش مستقيم و كشت از نمونه بيمار بود. يافته ها: شايع ترين محل جدا شدن قارچ، دستگاه تنفسي در 75 درصد موارد بود. تمام بيماران داراي يك يا بيش از يك عامل زمينه اي جهت ابتلا به عفونت آسپرژيلوزيس بودند. بيشترين عوامل خطر در اين بيماران، پيوند عضو، پيوند كليه، بدخيمي هاي خوني و بيماري گرانولوماتوز مزمن بود. تب هاي بدون پاسخ به آنتي بيوتيك ها، اولين و شايع ترين علامت بيماري بود. نتيجه گيري: آگاهي از عوامل خطر عفونت هاي قارچي مهاجم منجر به پيشرفت هاي قابل توجهي در كنترل اين عفونت ها خواهد شد، هرچند تا كنترل مرگ و مير ناشي از عفونت هاي قارچي مهاجم در بيماران پرخطر هنوز راه زيادي در پيش داريم. دستيابي به شناخت بيماري و كوشش جهت تشخيص زودهنگام ممكن است در بهبود پيش‌آگهي بيماري موثر باشد. اين بررسي تاكيدي است بر اينكه پزشكان بايستي در مواردي كه بيمار تب بدون پاسخ به درمان هاي رايج دارد، بيماري هاي قارچي را در نظر داشته باشند

Background: Invasive aspergillosis (IA) is a major opportunistic infection in immunocompromised patients. Aspergillus is the main cause of mortality due to infection after transplantation and remains a major complication in hematologic malignancies. Despite considerable progresses in infection management, aspergillosis remains an important cause of morbidity and mortality, mainly after transplantation. Materials and methods: During an 11-year period (April 1996 to March 2006), a retrospective study was achieved on 24 patients with aspergillosis in order to identify significant risk factors for invasive aspergillosis. Diagnosis was confirmed by demonstration of fungi in direct preparation and culture techniques. Results: Aspergillosis was more commonly isolated from respiratory tract (75%). Patients had at least one predisposing factor for aspergillosis. Among patients with solid organ transplantation, kidney transplant patients and chronic granulomatos disease were at the higher risk of developing invasive aspergillosis (IA). Conclusion: Major advances in management of invasive fungal infections (IFI) have resulted from our understanding of the risk factors for the development of IFI. However, much remains to be done to decrease mortality due to IFI in high risk patients. A high degree of awareness and efforts for an early diagnosis may improve poor prognosis. This study signifies that clinicians should be alerted of potential fungal etiology in cases of fever, which is unresponsive to conventional medical therapy.