بررسي اپيدميولوژيك و عوامل خطر 377 بيمار مبتلا به AIDS (HIV+)

Epidemiology and risk factors of 377 AIDS (HIV infected) patients

سابقه و هدف: تظاهرات دهاني عفونت ويروس HIV، ناشي از عفونت هاي فرصت طلب و بدخيمي ها است. اختلال در پاسخ ايمني سلولي يكي از عواملي است كه زمينه ساز ابتلا به كانديديازيس دهاني مي شود. هدف از اين مطالعه، ارزيابي نقش عوامل موثر در ابتلا به عفونت ويروس HIV در بيماران ايراني مبتلا مي باشد . روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، 377 بيمار مبتلا به عفونت ويروس HIV كه در تست وسترن ـ بلات مثبت شده بودند و اطلاعات كاملي داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اين بيماران براساس مشاهدات باليني، اسمير مستقيم و كشت در محيط-هاي انتخابي از نظر عفونت كانديديازيس دهاني بررسي شدند. تعداد سلول هاي CD4 در هر يك از بيماران در اولين ويزيت و بعد از دريافت درمان ضد رتروويروس HAART، اندازه گيري شد . يافته ها: از 377 بيمار مورد بررسي، 316 مورد (84%) مرد و 60 مورد (16%) زن بودند. ميانگين سني بيماران 7/8±49/36 سال بود. مدت زمان تشخيص عفونت HIV در حدود 9/2 سال بود. عمده ترين راه انتقال، استفاده از سوزن مشترك در 117 مورد (31 درصد) بود. 11 بيمار (9/2 درصد) از نظر آنتي ژن HBsAg، مثبت بودند. 206 بيمار (5/71 درصد) از نظر اسيدنوكلييك ويروس هپاتيت C مثبت شدند و 53 بيمار (1/14 درصد) به عفونت سل مبتلا بودند. در اولين ويزيت ، 52 مورد (9/13 درصد) و در ويزيت دوم (بعد از شروع HAART)، 31 مورد (2/8 درصد) كانديديازيس دهاني داشتند. تعداد متوسط سلول هاي CD4 در اين بيماران، در اولين ويزيت بطور قابل توجهي كمتر از بقيه بيماران بود (8/193 درمقابل 7/349 سلول؛ 0001 > P)، اما در ويزيت دوم تفاوت معني داري وجود نداشت (8/276 درمقابل 2/333 سلول؛ NS). نتيجه گيري: تشخيص و درمان هرچه سريع تر عفونت ويروس HIV نقش قابل توجهي در پيش آگهي و دوره باليني مبتلايان به عفونت دارد و ميزان موارد عفونت فرصت طلب كانديديازيس دهاني را كاهش مي دهد .

Background: Oral manifestations of HIV infection are common and include oral lesions and novel presentations of previously known opportunistic diseases. Some risk factors are significantly contributed to probability of developing opportunistic infection of oral candidiasis. We have performed the current survey to evaluate their role in Iranian patients with HIV infection. Materials and methods: Totally, 377 documented HIV infected patients were included. Oral candidiasis was investigated with clinical observation, direct smear, and culture. Meanwhile, CD4 count was determined at the first visit and following antiretroviral therapy. Results: The study population included 316 males and 60 females with a mean age of 36.5±8.7 years. Patients were diagnosed for a mean duration of 2.9 years. The most common route of infection transmission was shared needles (117 cases or 31%). In serologic tests, 11 cases (2.9%) were positive for HBsAg, 206 cases (71.5%) for HCV nucleic acid and 53 cases (14.1%) for tuberculosis infection. At the first visit 52 cases (13.9%) and following HAART 31 cases (8.2%) were revealed to have oral candidiasis. Mean CD4 count in patients with oral candidiasis was significantly less than other patients (193.8 vs. 349.7 cells, P=0.0001); however, the difference was not significant at follow up. Conclusion: Prompt diagnosis and treatment of HIV infection may have a significant role in prognosis and clinical course of patients with HIV infection and could decrease the rate of opportunistic infections.