بررسي اثرات آموزش چهره به چهره در كاهش تداخلات دارويي نسخ بيمه‌اي پزشكان در پاييز و زمستان 1385-1384

Evaluation of face to face training effects on reduction of drug interactions on insured prescription of physicians

سابقه و هدف: امروزه با توجه به پلي‌فارماسي و ميانگين بالاي تجويز دارو در نسخ، تداخلات دارويي از اهميت بالايي برخوردار هستند. تحقيق حاضر جهت بررسي اثرات آموزش چهره به چهره در كاهش تداخلات دارويي نسخ بيمه‌اي پزشكان در پاييز و زمستان سال 1385-1384نجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش مداخله‌اي (نيمه تجربي)، كليه پزشكاني كه در نسخ بيمه‌اي خود تداخلات دارويي داشتند، بررسي شدند. ابتدا با مراجعه به كميته كنترل نسخ، نسخه پزشكان از نظر تداخلات دارويي بررسي شد وسپس با مراجعه به مطب پزشكان، آموزش‌هاي لازم (آموزش چهره به چهره، بازخورد اطلاعات و چاپ جزوه آموزشي) درباره تداخلات دارويي موجود در نسخ آنها داده شد. پس از اجراي برنامه آموزشي، نسخ پزشكان طي يك دوره 3 ماهه بعد از آموزش، مجدداً از نظر وجود تداخلات دارويي بررسي شد. ميانگين درصد تداخلات دارويي و آگاهي پزشكان در ارتباط با تداخلات دارويي مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: فراواني تداخلات دارويي در بين پزشكان 49/8 درصد بود. فراواني تداخل دارويي متوسط نسبت به شديد و خفيف بيشتر بود. تداخلات دارويي شديد از 6/1 درصد قبل از آموزش به 24/0 درصد بعد از آموزش كاهش يافت و اين كاهش معني‌دار در تداخل متوسط و خفيف نيز ديده شد (001/0P < ). هم‌چنين بعد از آموزش، افزايش معني‌داري در آگاهي پزشكان در زمينه مكانيسم وقوع، دسته‌بندي فارماكولوژيك و درمان تداخل مشاهده شد (001/0P < ). نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين تحقيق بيانگر اهميت آموزش فعال در كاهش درصد تداخلات دارويي در نسخ پزشكان و تاثير آموزش در افزايش آگاهي پزشكان در مورد تداخل دارويي مي‌باشد.

Background: Drug interactions are among the most important medication errors and often can potentially cause adverse drug reactions that may affect treatment course. In the present study we evaluated the effects of face to face education on reduction of drug interactions on insured prescription of physicians. Materials and methods: We selected the physician’s prescriptions and identified drug interactions of physician’s prescriptions. The prepared questionnaire was introduced to physicians through face to face education, feed back of information and designation of pamphlets. Having educated the physicians, their prescriptions were reevaluated. Results: The incidence of drug interaction was %8.49, however, mean number of drug interaction was significantly reduced after education (p < 0.001). Meanwhile, a significant increment was observed in physicians’ knowledge towards possible mechanism, pharmacologic classification and drug interactions (p < 0.001). Conclusions: Our results revealed the importance of active education in reducing the percentage of drug interactions and the effects of education in increased physician’s knowledge towards drug interactions.