كيفيّت فضاي باز شهري در تعامل با كودكان

The Quality of Urban Open Space in Interaction with Children

كودكان با تواناييها، نيازها و بلوغهاي متفاوت بر اساس مراحل رشد سنّي، نحوه شرايط زندگي و بافت اجتماعي محل سكونت، داراي نيازهاي روانشناختي بسيار پيچيدهتر از نيازهاي بيولوژيكي و فيزيكي هستند. اگرچه محيطهاي شهري علاوه بر بزرگسالان، مخاطبان خردسال و تيزبيني دارد كه بسيار بيش?تر از بزرگسالان تحت تاثير متغيّرهاي محيطي هستند، امّا شهر مدرن، نه تنها نميداند چگونه كودك را بپذيرد، بلكه ترجيح ميدهد او را تا زماني كه به سن رويارويي با محيط شهري برسد در اماكن محافظت شده مانند زمينهاي بازي نگه دارد. اين نوشتار با فرض اين?كه، فضاهاي شهري به عنوان بستر پرورش كودك با تامين خواستها و نيازهاي كودك، به روند رشد فيزيكي و اجتماعي او كمك ميكند، به طرح مولّفههاي كيفي فضاي باز شهرها، هم?چون ايجاد امكان فعاليّت آزاد كودك در ارتباط با اين فضاها، حضور و اهميّت طبيعت، مشاركت كودكان به عنوان شهروند در طرّاحي و استفاده از اين فضاها و بازتعريف نظارت بزرگسالان بر كودكان در استفاده از اين فضاها، ميپردازد. در مجموع، اين مولّفهها باعث ارتقاي تعامل كودك با فضاي باز شهرها ميشود. در نهايت، پيشنهادهايي نوشتار در جهت ارتقاي كيفيّت فضاهاي باز شهري در تعامل با كودك براي شهر ايراني، بهره گيري از آموزههاي معماري سنّتي و پيشينه فرهنگي كشورمان، بازآفريني مجدّد مفهوم نگرش به كودك و شهر و هم?چنين ارتقاي كيفيّت فضاي باز شهرها به «مكان» دوستدار و پذيراي كودك ارايه شده است.

Children with capabilities, needs and different maturities based on the stages of age growth , method of life conditions and social texture of the place of residence have much more complex psychological needs than biological and physical needs. Though the urban environments , in addition to the adults have small and sharp children addresses which are more than adults under the effects of environmental variables, but the modern city does not know how to receive a child , and prefers to keep him/her in the protected places such as playground up to the age of encountering with the urban environment. Given this assumption that the urban spaces as a ground to grow children by meeting his/her needs help with his/her physical and social growth , this article tries to deal with the qualitative components of open spaces of cities such as: possibility of the free activity of child in connection with these spaces, the presence and importance of the nature, participation of children as citizens in design and using these spaces and redefining the supervision of adults on children in using these spaces. In total , these components cause the enhancement of interaction of child with the open spaces of cities. Finally , certain proposals are presented in line with the promotion of the quality of urban open spaces in interaction of child for Iranian cities, using the traditional architectural teachings and cultural background , recreation of the concept of view to children and also the enhancement of the quality of open spaces of cities as a child friendly places