نگاهي تحليلي به مفاهيم پيشرفت و گسست در انقلاب‌هاي علمي كوهن

An Analytical Attitude to Concepts of ‘Progress’ and ‘Break Down’ in Kuhn’s Scientific Revolutions

هدف نهايي اين مقاله تحليل مفاهيم پيشرفت و گسست در انقلاب‌‌هاي علمي و نشان‌دادن تناقض موجود در تحليل تامس كوهن در اين زمينه است. ما نخست نشان داده‌‌ايم كه برخي از متفكران چه در زمينه فلسفه تاريخ، چه منطق پژوهش تاريخي، و چه در زمينه تاريخ‌‌نگاري، پيشرفت بشري را فرض گرفته‌‌اند. در قسمت بعدي با توضيح مولفه‌‌هاي انديشه كوهن، آشكار ساخته‌‌ايم كه كوهن، در اين پيشرفت مفروض، شك مي‌‌كند و تاريخ علم بشري را به‌صورتي گسسته طرح مي‌‌كند. در قسمت ديگر وجه نافي و وجه حامي پيشرفت را در تحليل كوهن تجزيه كرده‌‌ايم و بالاخره درنهايت نشان داده‌‌ايم كه كوهن در بخشي كه پيشرفت را طرد مي‌‌كند و تاريخ را گسسته مي‌‌بيند دچار تناقض مي‌‌شود و بار ديگر انديشه پيشرفت را براي تاريخي كه خود گسسته‌بودنش را نشان داده است فرض مي‌‌گيرد.

The final end of this paper is to analyze the concepts of “progress” and “break down” in scientific revolutions and show the existing paradoxes in kuhn’s works about them. We firstly show that some thinkers has assumed human progress, in philosophy of history, the logic of historical research and historiography. Later we show that Kuhn doubt about that and represents the history of science discrete.