مكتب انگليسي روابط بين‌الملل: تحولي پاردايمي؟

English School of International Reactions: a Paradigm Shift?

مقاله حاضر به بررسي جايگاه مكتب انگليسي روابط بين‌الملل در گفتمان رايج اين رشته علمي مي‌پردازد و هدف اصلي آن بررسي اين مطلب است كه آيا اين مكتب تحولي پارادايمي در ديسيپلين روابط ‌بين‌الملل به شمار مي‌رود يا خير؟ جهت پاسخ به اين پرسش در ابتدا بحثي پيرامون خاستگاه و علل پيدايش اين مكتب صورت گرفته است. در اين راستا چهار دوره تحول اين مكتب بررسي شده است. در ادامه ماهيت و مولفه‌هاي اصلي آن و نيز گرايش‌هاي عمده مكتب انگليسي ذيل عناوين انسجام‌گرايي و تكثرگرايي بررسي گرديده است و تفاوت‌هاي آنها ذكر شده است. همچنين تفاوت ميان جامعه بين‌الملل، نظام بين‌الملل و جامعه جهاني كه از عوامل اصلي روش‌شناسي در اين مكتب محسوب مي‌شود، تعريف و از نظر مفهومي تفكيك شده‌اند. پس از بحث در مورد ماهيت اين مكتب، به جايگاه آن در روابط بين‌الملل پرداخته شده و آن را حد فاصل رويكردهاي واقعگرا و آرمانگرا دانسته و مفاهيم اصلي آن مكتب (آنارشي، نظم، موازنه قوا و...) را در ارتباط با مفاهيم موجود و كلاسيك ديسيپلين روابط بين‌الملل مقايسه نموديم. در ادامه جهت تبيين بهتر موضوع اين مكتب با سازه‌انگاري و رويكرد نوكاركردگرايي مقايسه شده است. در نهايت نگارنده، مكتب انگليسي را بر اساس مولفه‌هاي آن رهيافتي تاريخي و نهادي در روابط بين‌الملل مي‌داند كه از رياليسم و مفاهيم اوليه آن آغاز مي‌گردد و در نهايت به تلطيف برخي از مفاهيم رياليسم پرداخته و در جايگاهي ميان رياليسم كلاسيك و ليبراليسم كلاسيك قرار مي‌گيرد. با اين توصيف و با توجه به عدم تغيير در گفتمان سنتي روابط بين‌الملل و عدم تغيير بنيادين در مفروضات هستي‌شناسي، معرفت‌شناسي و روش‌شناسي رويكرد غالب روابط بين‌الملل، نمي‌توان ظهور اين مكتب را به عنوان تحول پارادايمي در روابط بين‌الملل محسوب نمود بلكه ‌بايد اين مكتب را در دنباله نظريات جريان غالب روابط بين‌الملل بررسي نمود.

This article studies English school’s position in International Relations’ (IR) theories. The main goal of the article is to answer to this question: “Is the English School a paradigm shift in IR”? Answering this question, the author discusses about the history of English School in IR in four main periods. Then the main elements and nature and branches of English School have been studied. Through that the two approaches of solidarism and pluralism and their differences and similarities have been mentioned. Also the most important methodological aspect of English school has been discussed through explaining the differences among international society, international system and global society. The author places the English school of International relations via media between realism and idealism. To prove that theme, he explains the relations of the main factors of that School which are anarchy, order, balance of power etc with the mainstream’s concepts. Finally the author concludes that English School is a historical institutional approach in International relations which originated from realism and at last adjust some concepts of the mainstream and places between classical realism and classical liberalism. Because the English School does not have different ontological, epistemological and methodological concepts, we cannot recognize it as a paradigm shift in International Relations discipline.