رابطه ي بين عدالت سازماني، رضايت شغلي و اعتماد سازماني و تعهد سازماني با خود ارزيابي از تعالي سازماني بمنظور ارايه يك مدل پيش بين (مطالعه موردي اساتيد دانشگاه هاي آزاد اسلامي منطقه چهار كشور)Relations

Relationship of Organizational Justice, Job Satisfaction, Organizational Trust, and Organizational Commitment to Excellent Self-assessment

هدف از اين پژوهش، تعيين رابطه ي بين عدالت سازماني، رضايت شغلي و اعتماد سازماني و تعهد سازماني با خود ارزيابي از تعالي سازماني است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش را تمامي اساتيد دانشگاه هاي آزاد اسلامي منطقه چهار كشور تشكيل داده اند. روش نمونه گيري، خوشه اي چند مرحله اي بوده كه به گونه تصادفي يك چهارم از دانشگاه هاي موجود در منطقه چهار كشور انتخاب شدند و نهايتاً تعداد 312 نفر از اعضاي هيات علمي براي پژوهش انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه گيري در اين پژوهش عبارتند از: 1. پرسشنامه عدالت سازماني به وسيله نيهوف و مورمن (2003) (89/0=?)، 2. پرسشنامه تعهد سازماني محقق ساخته (93/0= ?)، 3. پرسشنامه رضايت شغلي اسپكتر (1997) (84/0=?)، 4. پرسشنامه اعتماد سازماني رودر (2003) (91/0=?)،4. پرسشنامه خود ارزيابي تعالي سازماني محقق ساخته (86/0= ?). به گونه اي كلي نتايج پژوهش نشان داد، متغيرهايي كه كليدي ترين نقش را در تبيين خود ارزيابي از تعالي سازماني ايفا مي-كنند شامل: عدالت توزيعي، اعتماد به سازمان، و اعتماد به همكاران مي شوند. عدالت توزيعي، داراي اثر مستقيم (491/0) و اثر غير مستقيم (137/0) با ميانجي گري تعهد سازماني بر خودارزيابي از تعالي سازماني است. اعتماد به سازمان نيز داراي اثر مستقيم (478/0) و اثر غيرمستقيم (134/0) با ميانجي-گري خود ارزيابي از تعالي سازماني است. در نهايت اعتماد به همكاران نيز داراي اثر مستقيم (319/0) و اثر غيرمستقيم با ميانجي گري تعهد سازماني (089/0) است. ساير متغيرهاي حاضر در مدل داراي تاثير ضعيف تري به گونه مستقيم يا غير مستقيم بر خودارزيابي از تعالي سازماني هستند. طبق شاخص هاي برازش مدل آزمون شده، مدل نهايي پژوهش از برازش نسبتاً مطلوبي برخوردار است.

The aim of this correlational study was to investigate the relationship of organizational justice, job satisfaction, organizational commitment, and organizational trust to self-assessment of organiz ational excellence. Research instruments in this research included: 1. Organizational justice questionnaire ((Niehoff & Moorman, 2003), (?=0.89)), 2. Organizational commitment questionnaire developed by the current researchers (?=0.93), 3. Spector job satisfaction questionnaire ((1997), ?=0.84)), 4. Organizational trust inventory ((Shame, (2003) (?=0.91)), and 5. Self-assessment questionnaire of organizational excellence (?=0.86). The population of the study was Islamic Azad University professors in region four. A sample of one fourth of the instructors was selected using multi-stage sampling method. They were administered the questionnaires. Finally, 312 faculty members were selected for the study. The overall results indicated that the key variables accounting for self-assessment of excellence performance were distributive justice, organizational commitment and organizational trust. Distributive justice had a direct effect (0.491) and an indirect effect (0.137) mediated by organizational commitment on self-assessment of organizational excellence. Organizational commitment also had a direct effect (0.478) and an indirect effect (0.134) mediated by self-assessment of organizational excellence. Further, trust had a direct effect (0.319) and an indirect effect through organizational commitment (0.089). Other variables in the model negligibly affected the endogenous variable, that is, self-assessment of organization excellence. Based on the fit indexes the model fitted the data fairly well.