ارايه الگوي ساختاري عدالت سازماني براساس سبك هاي رهبري تحول-گرا و عمل گرا دردانشگاه آزاد اسلامي

Providing a Structural Model of Organizational Justice Based on Transactional and Transformational Leadership at Islamic Azad University

هدف از اين پژوهش، ارايه الگوي ساختاري عدالت سازماني براساس سبك هاي رهبري تحول گرا و عمل گرا در دانشگاه آزاد اسلامي است. جامعه آماري اين پژوهش، تمامي كاركنان اداري دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن، دماوند، پرديس به تعداد 634 نفر مي باشند. با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گيري تصادفي ساده240 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار سنجش عبارت است از پرسشنامه چند عاملي رهبري باس واوليو (1997) و پرسشنامه عدالت سازماني بيوگري (1998)كه پايايي پرسشنامه چند عاملي رهبري 93/0 و پايايي پرسشنامه عدالت سازماني 95/0 بدست آمد. هم چنين از روش مدل يابي معادلات ساختاري بويژه تحليل مسير استفاده شد. نتايج حاصل از روش تحليل مسير نشان داد: سبك هاي رهبري تحول گرا و عمل گرا با عدالت سازماني رابطه معناداري دارند و بيانگر تاثير مستقيم سبك رهبري تحول گرا و رهبري عمل گرا بر عدالت سازماني مي باشد. بيش ترين اثر، تحت تاثير اثر مستقيم ترغيب به تلاش فكري در بعد رهبري تحول گرا و اثرمستقيم مديريت فعال مبتني بر استثنايات در بعد رهبري عمل گرا بر عدالت سازماني بدست آمد. از بين مولفه هاي عدالت، عدالت توزيعي به عنوان مهمترين شاخص عدالت سازماني در اين مدل شناخته شده است. برازش نيكويي مدل مذكور 92/0 بدست آمد كه اين مدل برازش قابل قبولي با واقعيت دارد.

The present study sought to provide a structural model of organizational justice based on transactional and transformational leadership at Islamic Azad University. The target population included all administrative employees of the Islamic Azad University of Roudehen, Damavand and Pardis branches (n=634). Consulting Morgan’s table a sample of 240 employees was randomly selected. The research instruments included Bass & Avolio’s (1997) multi-variable leadership questionnaire and Beugre’s (1998) organizational justice questionnaire with reliability indexes of 0.93 and 0.94 respectively. A use was made of structural equation modeling in particular path analysis in analyzing the data. Path analysis indicated that there was a significant relationship between both transactional & transformational leadership and organizational justice suggesting more specifically that both affected directly organizational justice. Variables of encouraging intellectual effort and active management had the strongest direct effects on the endogenous variable. From among the justice variables distributive justice was found as the most significant defining variable of organizational justice in the model. The model fitted the data adequately