بررسي تاثير چهار حالت آماده سازي سطح پرسلن بر

Effects of four different surface treatment methods on the Streptococcus mutans adhesion to dental porcelain

خلاصه: سابقه و هدف: چسبندگي استرپتوكوك موتانس بر روي سطح دندان و پروتزهاي دنداني باعث پوسيدگي و بيماريهاي پريودنتال ميشود و يكي از عواملي كه اين چسبندگي را بر سطوح پروتزهاي دنداني تشديد ميكند، زبري سطوح است. هدف از اين مطالعه، بررسي نقش چهار حالت مختلف آماده سازي سطح پرسلن بر ميزان چسبندگي استرپتوكوك موتانس بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه تجربي برروي 60 ديسك پرسلني 3×10 ميلي متري از نوع ( Noritake) انجام شد. نمونه ها پس از پخت بصورت تصادفي به چهار گروه تقسيم شدند. در گروه اول، گليز و در گروه دوم، اورگليز و در گروه سوم، پاليش انجام شد و گروه چهارم، بدون انجام عملي بر روي سطح آن ، دست نخورده باقي ماند. سپس نمونه ها رادر لوله هاي آزمايش قرار داده و با سوسپانسيون باكتريايي استرپتوكوك موتانس با كد استاندارد PTCC1643 با غلظت 106×1 سلول بر ميكروليتر مواجه نموديم و پس از كشت در محيط بلاد آگار در نهايت ميزان چسبندگي باكتري به قطعات پرسلن اندازه گيري شد.خشونت سطحي نمونه ها توسط ميكروسكوپ الكتروني اندازه گيري شده و داده ها توسط آزمونKruskal-Wallis و Mann-U- Whitneyآناليز شدند و ميزان همبستگي خشونت سطحي و ميزان چسبندگي با آزمون پيرسون بررسي شد. يافته ها : ميزان چسبندگي باكتري در گروه گليز شده،(92/20±35)، اورگليز، (73/6±28), پاليش شده،(1/22±103)و بدون گليز،(2/16±115) بود و بين چهار گروه اختلاف معني داري ديده شد. (05/0 > p) ميزان خشونت سطحي نيز در گروه گليز شده ،(004/0±67/0) ، اورگليز ،(003/0±48/0) ، بدون گليز,(005/0±89/0) و پاليش شده (004/0±7/1) بود. نتايج آزمونهاي آماري، اختلاف معناداري را بين هر چهار گروه نشان داد. همبستگي مثبت بين ميزان خشونت سطحي و چسبندگي استرپتوكوك موتانس ديده شد. (0001/0= P) نتيجه‌گيري: بنظر مي‌رسد كه سطح اورگليز، كمترين ميزان چسبندگي باكتري و سطح بدون گليز بيشترين ميزان چسبندگي باكتري را داشته و نيز سطح گليز شده نسبت به سطح پوليش شده چسبندگي كمتري خواهد داشت. كليد واژه ها: استرپتوكوك موتانس، پرسلن دنداني، روش، آماده سازي سطحي

Background and Aim: Adhesion of S.mutans to the dental porcelain surface is may lead to development of gingival inflammation and secondary caries. Surface roughness is considered to be a factor affecting the bacterial adhesion to the porcelain. The purpose of this study was to evaluate the effect of four different surface treatment methods on the adhesion of S.mutans to dental porcelains. Materials and Methods: Sixty specimens (10×3 mm) of Noritake porcelain were fabricated. Specimens were divided into 4 groups (n=15) that were treated with one of the following four surface finishing techniques:1.glazing 2.overglazing 3.polishing (with Kenda kit) 4.nonglazed (without any surface treatment). The samples were exposed to bacterial suspension (1x106 cell/ml) with standard code of S.mutans PTCC1643, and were cultured in blood agar. The level of adhesion of the S.mutans on specimens was assessed and the specimen’s surface roughness were determined with SEM. Data was analyzed with one-way Kruskal-Wallis and Mann-whitney test and the correlation between the level of adhesion and specimens surface roughness was evaluated by pearson test. Results: The average bacterial adhesion in each group was as follows: Glazed group (35±20.92),Overglazed group(28±6.73), Polished group(103±22.1), Nonglazed group(115±16.2). There difference in 4 groups was statistically significant(p < 0.05). The average surface roughness in each group was found to be as follows: Glazed group (0.67±0.004),Overglazed group (0.48±0.003),Nonglazed(0.89±0.005), and Polished(1.7±0.004). Statistically significant differences were seen between all groups.(p < 0.0001) There was a positive correlation between the adhesion of S. mutans and surface roughness. (p=0.0001) Conclusion: This in vitro study indicates that the samples in the Overglazed group had the lowest bacterial adhesion whereas the Nonglazed group had the maximum bacterial adhesion. Furthermore, the Glazed surfaces show less adhesion than the Polished surfaces. Keywords: Streptococcus mutans; Dental porcelain; Methods; Treatment Journal Res Dent Sci 2013;10(3): 161-165