نقد و بررسي نظريه «اعيان ثابته»

The critic and study of the theory of ayan-e-sabeteh

يكي از مهم ترين و معروف ترين نظريّات در عرفان نظري، «عالم ثبوت» و يا «اعيان ثابته» مي باشد كه به كوتاه ترين بيان چنين تعريف مي شود: «حقيقت ممكنات ، در علم حق تعالي.». از سوي ديگر، بعضي متكلّمين معتقد به عالمي ميان وجود و عدم و يا اعمّ از وجود به نام «عالم ثبوت» هستند كه از گرايش آنها به «واقع گروي بي واسطه » در ادراكات حسي، بوجود آمده است. در اين نوشتار، قصد بررسي تطبيقي اين دو نظريه را داريم. همچنين در نظر داريم بررسي كنيم كه آيا ابن عربي در دستگاه معرفتي خود در قسمت «اعيان ثابته»، معتقد به چه نوع واقع گروي بوده است؟ آيا مي توان وي را همچون بعضي متكلّمين واقع گراي بي واسطه ناميد؛ يا با اين نظريّه او را بايد واقع گراي با واسطه ناميد؟

The theory of Ayan _e_ Sabeteh is one of the most important and famous theories of Ibn _e_ Arabi in mysticism. It can be explained with this explanation ; The Real of things in the knowledge of God. In the other hand some of Islamic theologians have asserted that there is a word, between the existent word and the word is not exist. it is called the word of thubut and because they have chosen the theory of direct realism in sense perception so they have been obligated to prefer existence of this word. In this writing we will compare these two theory of Ibn _e_ Arabi and some Islamic theologians or some Motazeleh . Also we will ask that what kind of realism his epistemological theory will conclude? So whether he will concur with some of Motazeleh to accept the theory of Izafeh in sense perception that concludes direct realism or he will prefer indirect realism in his theory?