سنجش ميزان رضايت از زندگي در ميان ساكنان مسكن مهر فولادشهر اصفهان

Measuring the level of life satisfaction among Maskan-e Mehr Residents of Foolad-shar

به نظر مي‌رسد كه مساله اصلي در سياستگذاري‌ها و برنامه‌هاي توسعه‌اي، خلا شناختي جامعه‌شناسانه و روانشناسانه از نيازهاي پيچيده فردي و اجتماعي انسان امروز است. يكي از برنامه‌هاي توسعه‌اي كه در سالهاي اخير به اجرا گذاشته شد، احداث واحدهاي مسكن مهر است؛ از اين رو با توجه به اهميت رضايت از زندگي در ثبات، سلامت و كاهش آسيب‌هاي اجتماعي در جامعه، مطالعه اين مقوله و شناخت آن در برنامه‌ريزي‌هاي اجتماعي ضرورت دارد. بر اين اساس هدف اين مقاله سنجش ميزان رضايتمندي از زندگي در ميان ساكنان مسكن مهر است. اين مطالعه با روش كمّي و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفته و جامعه آماري آن شامل همه ساكنان مسكن مهر شهر فولادشهر اصفهان است. حجم نمونه با استفاده از جدول لين با 95% اطمينان، و خطاي 5 درصد 384 نفر برآورد گرديد. يافته‌ها حاكي است كه ميزان رضايت از زندگي 4/22 درصد پاسخگويان كم، 8/51 درصد متوسط و 8/25 درصد زياد است. همچنين يافته‌ها بيانگر آن است كه ميان تعلق مكاني (593/0r=)، ميزان دينداري(293/0r=) و سرمايه اجتماعي (686/0r=) با رضايت از زندگي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. نتايج ضريب رگرسيوني نشان مي‌دهد كه متغيرهاي مشاركت، درآمد، تعلق مكاني، مقطع تحصيلي، هزينه خانواده، بعد پيامدي، محل سكونت قبلي، وضعيت تاهل، سن، بعد عقيدتي، اعتماد اجتماعي، به ترتيب ميزان اهميتي كه در تبيين متغير وابسته داشته‌اند، وارد شده‌اند و در مجموع 81 درصد (81/0= ) از متغير وابسته را تبيين كرده‌اند.

Apparently, a lack of sociological and psychological understanding of the complex social and individual needs of contemporary humans constitutes a major problem in developmental policies and programs. One of the developmental programs that have been implemented in recent years was the building of Maskan-e mehr project. Since life satisfaction is very important in society’s stability, welfare, and the reduction of social problems, studying this issue and its role in social planning becomes necessary. Hence, this article aims to measure the level of life satisfaction among Maskan-e Mehr residents. This is a quantitative study that utilized a questionnaire and its research population consisted of all the residents of Maskan-e mehr project of Foolad-shar in the province of Esfahan. Using Lin’s table with a 5 percent margin of error, 384 individuals were selected as the sample. Findings indicate that the level of life satisfaction of 22.4 percent of respondents was low, of 51.8 percent was medium, and of 25.8 percent was high. Research findings also show that life satisfaction was positively and significantly related to residential sense of belonging (r= 0.593), religiosity (r=0.293), and social capital (r=0.686). The results of regression test showed that the variables like participation, income, residential sense of belonging, education level, household expenditures, previous place of residence, marital status, age, belief orthodoxy and consequential dimensions of religiosity, and social trust would, on the basis of their importance, enter the regression equation and altogether could explain 81 percent of the variance of the dependent variable.