برآورد ميزان بقاي بيماران مبتلا به سرطان معده و عوامل مرتبط با آن در بيمارستان توحيد سنندج

چكيده زمينه و هدف: برآورد ميزان بقاي بيماران سرطاني پس از تشخيص يكي از شاخص‌هاي مهم درماني است. هدف از مطالعه حاضر تعيين ميزان بقاي 5 ساله و عوامل موثر بر آن در بيماران مبتلا به سرطان معده بوده است. روش بررسي: در جريان يك مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي از ابتداي سال 1385 تا انتهاي 1389، پرونده كليه 239 بيمار با تشخيص قطعي سرطان معده در بخش پاتولوژي بيمارستان توحيد سنندج مورد مطالعه قرار گرفت و ميزان بقاي بيماران بصورت دوره اي پيگيري و با استفاده از روش كاپلان مير و بوسيله آماره Log rank برآورد شد. يافته‌ها: بيماران شامل 178 مرد (5/78%) و 61 زن (5/25%) بودند. ميانگين سن تشخيص97/11 ± 8/68 سال بود. از لحاظ هيستولوژي تومور نوع روده اي (6/60%) 145 مورد و با ميانگين بقاي 85/19 ماه (24/23-46/16: 95%CI) ميزان بقاي بيشتري داشتند. متعاقب آن، بيماران تحت درمان جراحي (3/10%) 21 با ميانگين زمان بقاي 57/15 ماه (58/22-78/8: 95%CI ) از بقاي عمر بيشتري برخوردار بودند. متغيرهايي چون جنسيت، محل سكونت، سابقه سرطان معده در فاميل درجه يك، سابقه علايم بيماري معده، مصرف سيگار، بيماري رواني حين درمان تاثير معني داري بر ميانگين زمان بقا نداشتند. ميزان بقاي بيماراني كه سرطان آنها در مراحل ابتدايي بيماري تشخيص داده شده بود با ميانگين 86/14 ماه (94/16-77/12: 95%CI) در مقايسه با بيماراني كه سرطان آنها در مراحل انتهايي بيماري تشخيص داده شده بود، بصورتي معني دار بيشتر بود (049/0P=). ميزان بقاي يك تا پنج ساله به ترتيب 41%، 17%، 13%، 10% و 4/5% برآورد گرديد. نتيجه گيري: تشخيص زود هنگام بيماري منجر به افزايش قابل توجه و معنادار ميزان بقاي 5 ساله بيماران مبتلا به سرطان معده مي‌گردد.

ABSTRACT Background and Aim: Estimation of the survival rate after diagnosis is an important indicator of treatment process in cancer patients. The aim of the present study was to determine 5-yearsurvival rate and its associated factors in the patients with stomach cancer. Materials and Methods: This was a descriptive analytical study. We reviewed records of 239 patients with confirmed diagnosis of stomach cancer who had been hospitalized at Tohid Hospital in Sanandaj city, during a five-year interval from 2006 onwards. Survival rate was calculated according to the Kaplan-Meier and by using Log rank statistical methods. Result: Our study included 178 male (74.5%) and 61 female (25.5%) patients with a mean age of 68.8 ±11.97 years. The mean maximum survival rate was 19.85 months (CI 95%: 16.46-23.24) which belonged to the patients with intestinal type of tumors (60.6%, n=145), followed by the patients who had surgical therapy (10.3%, n=21) with a mean survival rate of 15.67 months (CI95%: 8.78-22.58). Variables such as gender, residential areas, and history of stomach cancer in first degree relatives, history of symptoms of gastric diseases, cigarette smoking and psychiatric disorders during treatment course showed no significant association with mean survival rate. The mean survival rate in the patients which their cancer had been diagnosed at early stages was 14.86 months (CI 95%, 12.77-16.94) which was significantly higher as compared to those with late diagnosis of the disease(P=0.049). One to five year survival rates were 41%, 17%, 13%, 10% and 5.4% respectively. Conclusions: Early diagnosis of stomach cancer increases 5 years survival rate in the patients significantly. Key words: Stomach cancer, Survival rate, Sanandaj.