مقايسه اثر ان ـ استيل سيستيين خوراكي و وريدي در درمان مسموميت با استامينوفن

چكيده زمينه وهدف: تجويز وريدي يا خوراكي ان- استيل سيستيين تا امروز مورد بحث و اختلاف نظر بوده است. هر كدام از اين راه‌هاي تجويز داراي معايب و مزاياي خود مي باشند. مطالعه حاضر با هدف مقايسه تاثير درماني ان- استيل سيتيين وريدي و خوراكي در درمان مسموميت با استامينوفن طراحي گرديده است. روش كار: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني تصادفي شده parallel بود. جامعه آماري مطالعه شامل تمامي بالغين بالاي 18 ساله مراجعه كننده به بخش اورژانس مسمومين بيمارستان بهارلو تهران با مصرف بيش از 5/7 گرم استامينوفن در طي 24 ساعت گذشته بودند. حجم نمونه در هر گروه 30 نفر بود. پس از تاييد كميته اخلاق در پژوهش دانشگاه علوم پزشكي تهران، نمونه ها با استفاده از روش بلوك‌بندي تصادفي در دو گروه درمان خوراكي (72 ساعته) و وريدي (20 ساعته) ان استيل سيستيين، وارد مطالعه شدند. سطح آنزيم هاي كبدي در ابتدا و تا 72 ساعت پس از درمان روزانه اندازه گيري شد. عوارض جانبي تجويز داروها نيز در هر دو گروه ثبت گرديد. داده هاي بدست آمده وارد نرم افزار SPSS شده و جدول فراواني داده ها تهيه شد، در آناليز داده ها از آزمون هاي كاي دو و t-test و در صورت نياز آزمون آماري من‌ويتني (Mann-Whitney U) استفاده شد. نتايج: تفاوت معني‌دار آماري در دو گروه مورد مطالعه از نظر متغيرهاي مختلف در ابتداي مطالعه ديده نشد. ميانگين سطح سرمي AST، ALT، بيلي‌روبين و زمان پروترومبين 24،‌ 48 و 72 ساعت پس از درمان در دو گروه درماني خوراكي و وريدي تفاوت معني دار آماري نداشت و هر دو گروه داراي اثر درماني بودند. تهوع و افت فشار خون بعد از درمان به طور معني داري در گروه درمان خوراكي بيشتر از گروه درمان وريدي بود (بترتيب 6/57% در مقابل 3/33% و 1/12% در مقابل صفر) (05/0p < ). تفاوت آماري معني داري در بين دو گروه از نظر ساير عوارض بررسي شده مشاهده نشد. نتيجه گيري: نظر به كارآيي و ايمني مشابه در دو روش درمان خوراكي و وريدي استيل سيتيين و همچنين عوارض خفيف و قابل كنترل در روش خوراكي از يكسو و وضعيت اقتصادي و فرهنگي خاص جامعه ما در زمينه بستري و ترخيص بيماران از سوي ديگر، بهتر است استفاده از روش درمان خوراكي به عنوان روش اول درمان در اكثر بيماران، در صورت نداشتن كنترانديكاسيون تجويز، در نظر گرفته شود.

ABSTRACT Background and Aim: Intravenous or oral administration of N-acetylcysteine for acetaminophen poisoning has been a matter of controversy until recently. Each of these routes of administration has its advantages and disadvantages. This study was carried out to compare the effect of intravenous and oral acetylcysteine in the treatment of acetaminophen poisoning. Material and Methods: This study was a parallel RCT study. The study population included all adults over 18 years of age who had been used more than 7.5 gr acetaminophen during a 24 hour interval before admission to poisoning emergency ward of Baharloo Hospital in Tehran. Each group consisted of 30 patients. The study was approved by the Ethical Committee of Tehran University of Medical Sciences. Patients were divided into two groups by block randomization method: oral (72 h) and IV (20 h) N-acetylcysteine treatment groups. Liver enzyme levels were measured at baseline and then daily up to 72 hours after treatment. Side effects of drug administration in both groups were recorded. Data were entered into SPSS16 software and the data frequency tables were prepared. Chi-square, Mann-Whitney U and t-tests were used for data analysis. Results: There were no statistically significant differences between the two groups in relation to different variables at baseline. The two groups showed no significant differences in regard to the mean serum levels of AST, ALT, bilirubin, and prothrombin time24, 48 and 72 hours after treatment and the therapeutic results were similar in both groups. Occurrence of nausea and hypotension after treatment in the oral treatment group was significantly higher than in the intravenous treatment group (57.6? vs. 33.3? and 12.1? vs. Zero respectively) (p < 0.05). Considering other complications, no significant differences were noticed between the two groups. Conclusion: Considering the same safety and efficacy of both intravenous and oral acetylcysteine treatment, mild and manageable side effects of oral therapy on one hand and economic status and cultural attitudes in our community about admission and discharge of the patients, it seems more advisable to use oral treatment as the first therapeutic choice for acetaminophen poisoning in the absence of any contraindication to its use. Keywords: Acetaminophen, N-Acetylcysteine, Poisoning, Drug administration method, Complications.