كرامت هاي تخيلي در تصوّف

Imaginary Miracles in Sufism

برخي از كرامت هاي موجود در كتاب هاي صوفيه در ظاهر بسيار غيرعقلاني و غيرطبيعي به نظر مي رسند كه هم باوركردن آن‌ها دشوار است و هم موجوديت آن‌ها با پاره هايي از تعليمات اساسي در شريعت و طريقت تعارض دارد. در پديدآمدن اين‌گونه كرامت ها بيش از هرچيز عامل هاي خارج از انديشه هاي عرفاني و حتّي مغاير با قاعده هاي محو و فناي فرديت دخالت داشته است، يعني خلوت ها و استغراق هاي صوفيان گاه به‌جاي تمركز مطلق بر ياد حق، به عرصه اي براي خيال بافي هاي فردي و حضور ساكنان ملكوت و محوريت مشايخ تبديل شده است. امّا براي صوفياني كه همواره قسمت هاي عمده اي از اوقات خود را با درون‌نگري به انديشيدن در لاهوت و ملكوت صرف مي كردند، شكل گيري اين‌گونه كرامت هاي ذهني و خيالي طبيعي است. اگر افسانه ها و اسطوره ها نتيجه خيال بافي مقطعي انسان ها در طول تاريخ باشد، كرامت هاي تخيلي نيز محصول جانبي خلوت گزيني ها و درون گرايي هاي مستمرّ اهل تصوف بوده است.

The word "fancy" was one of the most frequently used expressions of the theologians before the 8th century and was not among the common expressions in the texts of Sufism in this period. Ebn-e-Arabi was the first to borrow the term from Ebn-e-Sina and Sohrevardi in order to describe his specific thoughts on the universe and the human relation with God. He uses the term to refer to whatever beyond God and the phenomena which do not have more than imaginary existence. He also uses the term for the Limbo world which is the intermediary between the World of Nature and the Heavenly World. Prior to him, however, the word "fancy" was used exclusively in the texts of Sufism and was realized through fantasizing like dream trips, legendary events, heavenly creaturesʹ observations, mental mastery over future and distant happenings, and callings of the spirits and individuals all of which make the source of a lot of Sofistic narratives and miracles.