اثر حشره كش هاي ايميداكلوپريد و پيريميكارب روي واكنش تابعي زنبور پارازيتوييد Aphidius matricariae Haliday (Hym.: Braconidae) در شرايط آزمايشگاهي

Effect of imidacloprid and pirimicarb on functional response of Aphidius matricariae Haliday (Hym: Braconidae) under laboratory conditions

يكي از ويژگي هاي مهم براي انتخاب دشمن طبيعي مناسب جهت استفاده در برنامه هاي كنترل بيولژيكي آفات، بررسي واكنش تابعي آن در تراكم هاي مختلف ميزبان مي باشد. از سوي ديگر كاربرد حشره كش ها روي جمعيت آفات ممكن است، روي واكنش-هاي رفتاري از جمله واكنش تابعي و به دنبال آن روي كارايي دشمنان طبيعي تاثير بگذارد. در اين پژوهش، اثر دو حشره كش ايميداكلوپريد و پيريميكارب روي واكنش تابعي زنبور پارازيتوييد Aphidius matricariae (Haliday) نسبت به تراكم هاي مختلف پوره سن سوم شته جاليز Aphis gossypii (Glover) در شرايط آزمايشگاهي در دماي 1±25 درجه سلسيوس، رطوبت نسبي 5±65 درصد و دوره نوري 8 : 16 ساعت (تاريكي: روشنايي) مطالعه شد. پارازيتوييدهاي ماده جفت گيري كرده كه كمتر از 12 ساعت عمر داشتند، به مدت 24 ساعت در معرض سطح آغشته به غلظت LC25 حشره كش هاي مذكور و آب مقطر به عنوان شاهد در استوانه هاي شيشه اي قرار گرفتند. سپس تراكم هاي 2، 4، 8، 16، 32 و 64 ميزبان در 10 تكرار در اختيار آن ها قرار داده شد. تعيين نوع واكنش تابعي با استفاده از رگرسيون لجستيك و تخمين پارامترها با استفاده از رگرسيون غيرخطي برنامه SAS انجام شد. مطابق با نتايج به دست آمده، واكنش تابعي در شاهد و تيمارهاي دو حشره كش از نوع دوم بود. قدرت جستجوگري (a) در تيمارهاي شاهد، ايميداكلوپريد و پيريميكارب به ترتيب 0645/0، 0373/0 و 0452/0 بار در ساعت و زمان دستيابي (Th) به ترتيب 4607/0، 8873/0 و 6292/0 ساعت تخمين زده شدند. حداكثر نرخ حمله (T/Th) در تيمارهاي مذكور به ترتيب 09/52، 05/27 و 14/38 پوره ميزبان محاسبه شد. نتايج نشان داد كه پيريميكارب در مقايسه با ايميداكلوپريد، اثر سو كمتري روي زمان دستيابي پارازيتوييد دارد.

Study of natural enemies responses to different densities of hosts, is one of the most important criteria that can be used to select a suitable natural enemy in biological control programs. On the other hand, application of insecticides to pest’s controls may affect the behavioral responses such as functional response as well as efficiency of natural enemy. In this research, effect of imidacloprid and pirimicarb was studied on functional response of Aphidius matricariae (Haliday) to densities of 2, 4, 8, 16, 32 and 64 of third instar nymphs of Aphis gossypii (Glover) under laboratory conditions (25±1 0C, 65±5% R.H. and 16:8 (L:D) h). Mated females ( < 12 h old) were exposed to LC25 of mentioned insecticides and distilled water as control in glass tubes. Experiments were conducted in 10 replicates. Functional response type was determined using logistic regression and the parameters, were estimated by non-linear regression using SAS program. Functional response on control and insecticides treatments fitted the type II. Attack rate (a) in control and insecticides treatments were estimated 0.0645, 0.0373 and 0.0452 h-1 and handling time (Th) were 0.4607, 0.8873 and 0.6292 h, respectively. The maximum attach rate (T/Th) was calculated 52.09, 27.05 and 38.14, respectively. The results indicated that pirimicarb had the lowest effect on handling time of A. matricariae in comparison with imidacloprid.