تحليلي بر وضعيت توسعه‌يافتگي شهرستان‌هاي استان فارس

Investigating Development Status of Cities in Fars Province

روند تحولات اجتماعي‌، اقتصادي و فرهنگي در دهه‌هاي اخير و گوناگوني بستر جغرافيايي، به شكل‌ گيري نوعي خاص از نظام فضايي استقرارگاه‌هاي انساني در پهنه ي سرزميني منجر شده است. در اين راستا عدم تعادل فضايي در ارايه خدمات و تسهيلات مولد و زيربنايي و همچنين عدم هماهنگي بين رشد و توسعه نواحي و مناطق مختلف موجب برهم خوردن نظم فضايي سكونتگاه‌ها از يك‌سو و رشد شتابان و بي‌رويه‌ي بعضي از شهرهاي درجه اول گرديده است. هدف اصلي اين تحقيق، تحليل روند توسعه‌يافتگي شهرستان‌هاي استان فارس در بازه‌ي زماني1380 تا 1390 ‌و بررسي نابرابري‌هاي فضايي توسعه در اين مناطق مي‌باشد. اين پژوهش با به‌كارگيري تكنيك‌هاي آماري تاكسونومي عددي، ضريب ويليامسون و رگرسيون چند متغيره، سطح توسعه‌يافتگي شهرستان‌هاي استان را با 6 شاخص اصلي و 52 زيرشاخص مورد بررسي قرار داده است. نتايج نشان مي‌دهد كه: در طول دوره‌ي آماري، از تعداد شهرستان‌هاي توسعه يافته كاسته شده و بر تعداد شهرستان‌هاي محروم افزوده شده است. دليل اصلي اختلاف توسعه‌يافتگي در شهرستان‌هاي استان، ناشي از عدم توزيع عادلانه خدمات، زيرساختها و شاخص‌هاي مرتبط با بخش هاي كشاورزي و آموزشي- بهداشتي مي‌باشد.

In recent decades, the evolution trend in social, economic and cultural context and geographical foundation deferenceʹs have been caused to creation of a special kind of spatial system in human settlement. Development spatial imbalances have caused disruption of spatial system of settlement and the rapid growth of some cities. The main objective of this study was to analyze the development of Fars province cities in the period 1380 to 1390 and determination of spatial inequalities development. In this research we used statistical techniques of numerical taxonomy, Williamson and regression coefficient, to show the level of development in the Fars province cities, with 6 main criteria and 52 sub criteria. During the statistical period, the developed cities had decreased and unexpanded towns have increased. The results show that the main development reason for the difference between the cities is due to lack of distribution in agriculture and education indicators.