تحليل روابط برون‌زباني در روايت بيهقي از برداركردن حسنك وزير

Analyzing the Nonverbal Communication in Beyhaqi’s Narration of Hanging of the Hasanak Minister

ايجاد ارتباط از اهداف اصلي زبان است. ارتباط زباني معمولاً با ساير شيوه‌هاي ارتباطي مانند رفتارهاي حركتي همراه مي‌شود كه به آن ارتباط غيركلامي يا برون‌زباني مي‌گويند. رفتارهاي غيرزباني افراد سبك ارتباطي و ويژگي‌هاي شخصيتي آنان را نشان مي‌دهد، از اين رو داستان‌پردازان و تاريخ‌نگاران تلاش مي‌كنند تا كميت و كيفيت ارتباطات غيركلامي شخصيت‌ها را در روايت خود بازتاب دهند. اين مقاله بر آن است تا با روش توصيفي ـ تحليلي و نگاهي ميان‌رشته‌اي، به بازخواني ماجراي برداركردن حسنك وزير از تاريخ بيهقي بپردازد و نشان دهد كه چگونه بيهقي با دقت در رفتارهاي برون‌زباني و روايت آن‌ها، موفق به مجسم‌سازي، عينيت‌بخشي و تصوير‌‌‌‌گري رويدادهاي دوران غزنويان شده و بر ظرفيت نمايشي متن تاريخي افزوده است. اين تحقيق نشان مي‌دهد كه بيهقي ارتباطات غيركلامي را بيشتر براي كامل‌كردن پيام ارتباطات كلامي به‌كار گرفته است، اما آن‌ها در بسياري از موارد جايگزين رفتار كلامي مي‌شوند يا رفتارهاي كلامي را كنترل مي‌‌‌كنند.

Communication is one of the main functions of language. Linguistic communication usually combines with other modes of interaction such as nonverbal communication. People’s nonverbal behaviors display their styles and personality characteristics. Therefore, the fictionists and historians tend to reflect the quality and quantity of the character’s nonverbal relationship in their narration. The present study examines the adventure of Hanging of the Hasanak Minister in Tarikh-e Beyhaqi in order to show how Beyhaqi succeeds to imagine, objectify and portray the events of Qaznaviʹs periods and how it could improve the dramatic capacity of historical text with accuracy in nonverbal communication using a descriptive-analytical method and an interdisciplinary approach. This study displays that Beyhaqi often uses nonverbal communication in order to complete the verbal communication; but in many cases, they are replaced by verbal behavior or control the verbal behaviors.