رهيافتِ ميان فرهنگي به گياه و درخت در اساطير و ادبيات

An Intercultural Approach to Plants and Trees in Mythology and Literature

گياهان و درختان به اعتبار نوع، كاركرد و معنايي كه در سبك هاي زندگي و الگوهاي معيشتي اقوام و ملل، فرهنگ ها، فولكلور، اساطير و اديان و به تبعِ آنها در ادبيّات (شعر و داستان و آيين ها و مراسم نمايشي) دارند با رنگ بندي هاي ديني، اسطوره اي، ايديولوژيك، نظام هاي مفهومي- تصويري گياهان و درختان به اعتبار نوع، كاركرد و معنايي كه در سبك-هاي زندگي و الگوهاي معيشتي گوناگون را رقم مي زنند. حيات آدمي در هر ساحتي؛ باز بسته حضورِ نباتات است. نمادها و نشانه هايِ اين حضور را مي توان در روايات اسطوره اي و انواع مناسك جادويي، شعاير ديني، جشن هاي ديني و ملي و در مظاهر تمدن (بناها، هنرهاي تجسّمي، اشيا تزييني يا وسايل زندگي روزمره) مشاهده كرد. اين پژوهش برآنست كه با درنگ بر ريشه شناسي، نظريه استعاره مفهومي و جهاني‌هايِ معطوف به گياهان، طرحي در مطالعه ميان فرهنگي گياهان ارايه دهد

Plants and trees according to their types, functions and also their roles in the life patterns of different cultures, nations, religions, mythologies and folklores, form different ideological and conceptual systems. Human life has always been depending on the very presence of plants, in a way that this presence could be reflected in all kinds of magical and religious rituals, national ceremonies, and all aspects of civilizations, either concrete or abstract. This article, through hesitating on etymology, conceptual metaphor and universals of plants, does its best to follow an intercultural approach toward them