تحليل ژرف ساخت مجموعه‌داستان كتاب ويران

A Deep Structural Analysis of Ketāb-e Virān by A. Khosravi

كتاب ويران آخرين مجموعه‌داستان ابوتراب خسروي است و نشان مي دهد نويسنده همچنان در پي فضا و شگردهاي تازه و تكميلي در داستان نويسي است. سبك پسامدرني كه به كمك كلمه ايجاد مي كند، سبب پيچيدگي داستان هاي اين مجموعه شده‌است. براي دريافت اسباب اين پيچيدگي و فهم و تحليل متن، با استفاده از عناصر غيرروايي، دلالت ضمني نشانه‌ها و تقابل دوگانه‌اي كه در كنش دلالت وجود دارد، به تحليل ژرف‌ساخت داستان‌ها پرداخته‌ايم. ژرف‌ساخت داستان ها، مقابله با زمان به منظور براندازي يا بي اعتبار كردن آن است كه با روش ها و موضوعاتي چون تداوم نسل، آموزش، تكرار حادثه در تابلو و آلبوم، تكرار زندگي و مرگ در قالب بازي، خاطره در خاطره آوردن و بازسازي زندگي در ذهن، پايدار ساختن عشق با كشاندن آن به كتابت، روي آوردن به فال‌گو و كف بين، و با تركيب ويراني و آبادسازي در قالب كلمات، به تكرار و چرخه اي كردن حوادث براي نيل به بي اعتبار ساختن زمان يا تفوق بر تجلي هاي آن مي پردازد

Ket?b-e Vir?n (Book of the Destroyed), the last short story collection by Abootor?b Khosravi, is one more attempt for discovering the novel techniques and atmospheres. A postmodern style based on words makes these stories complicated. In order to understand this complexity, the present article tries to analyze the deep structure of stories through using the non-narrative elements, connotation of signs, and the binary opposition existing in the act of signification. One essential mechanism used in the book is annihilating and invalidating “Time” by taking advantage of ideas and techniques such as the generation continuation, education, repetition of events in portraits and albums, reiteration of life and death in the form of games, memory within memory, mental life, perpetuation of love by recording it as words, dealing with fortunetellers and palmists, constructing and destructing in words, cyclic repetition of events.