افزايش استفاده از وسايل ايمني و حفاظت فردي در ايستگاه‌هاي در حال ساخت مترو: كاربردي از الگوي بازاريابي اجتماعي در حوزه سلامت

Increasing the Usage of Personal Protective Equipments in Constructing Subway Stations: An Application of Social Marketing Model

زمينه و هدف: با وجود آن كه ارتباط بين استفاده از وسايل حفاظت فردي و كاهش آسيب هاي محيط كار شناخته شده است، ميزان استفاده كاركنان از اين وسايل در هنگام كار، چندان مطلوب نيست. هدف اين مطالعه بررسي تاثير يك مداخله مبتني بر الگوي بازاريابي اجتماعي در افزايش استفاده از وسايل ايمني و حفاظت فردي در كاركنان ايستگاه‌هاي مترو بود. روش بررسي: براي طراحي اين مطالعه نيمه تجربي، ابتدا پژوهش تكويني متشكل از يك مطالعه كيفي(با روش بحث گروهي متمركز) و يك پيمايش كمي(تعيين وضعيت نگرش و رفتار كاركنان با استفاده از پرسشنامه و چك ليست) اجرا شد. براساس نتايج اين پژوهش، بسته‌اي حاوي يك كلاه ايمني با برچسبي حاوي پيام، يك جفت دستكش ايمني ضد برش، يك ماسك ايمني ضد گرد و غبار و يك پمفلت آموزشي، به رايگان بين كاركنان گروه مداخله توزيع شد. چهار هفته بعد چك ليست مشاهده رفتار براي كاركنان دو ايستگاه تكميل و نتايج با قبل از مداخله مقايسه شد. داده‌ها با آزمون آماري تي زوجي، تي مستقل و رگريسيون لجستيك تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: سه رفتار شايع در بين كاركنان عدم استفاده از كلاه، ماسك و دستكش ايمني بود. بعد از مداخله، درصد استفاده از كلاه و ماسك ايمني، افزايش معني‌داري يافت(05/0p < ). نسبت شانس استفاده از كلاه ايمني و ماسك در زمان بعد از انجام مداخله و در گروه مداخله پس از انجام مداخله نيز به ميزان معني‌داري بيشتر از ساير گروه‌ها بود(05/0p < ). نتيجه‌گيري: مداخله‌اي كه مبناي آن را تهيه وسايل ايمني و حفاظت فردي متناسب با نيازها و خواسته مخاطبان، كاهش هزينه‌هاي مادي و غيرمادي استفاده از اين وسايل، عرضه آنها در محل مناسب و ترويج استفاده از آنها باشد، در يك محيط كار مي‌تواند كاركنان را براي استفاده مستمر از وسايل ايمني ترغيب نمايد.

Background & aim: Although the relationship between the use of personal protective equipment and the reduction of workplace injuries is well-known; the use of these devices during operation by the staff is not so desirable. This study was based on a model of social marketing interventions to increase the use of safety devices and personal protection on the subway-station staff. Methods: The present quasi-experimental study was based on the results of a formative research consisted of a qualitative (exploring employees’ views through focus group discussions) and a quantitative study (measuring attitudes and behaviors by questionnaire and checklist). Based on the formative research findings, a free package includes a helmet with a label containing the message, an anti-cut safety gloves, a dust mask, and an educational pamphlet were delivered to intervention group. After four weeks, the check list of observational behaviors in two constructing stations was completed and the results were compared with before intervention. The data were analyzed by paired t-test, t-test and logistic regression. Results: Three common behaviors were observed among staff not using caps, masks and gloves. The odds ratio for helmet and mask usage in the intervention group was more than other groups. After the intervention, the use of safety helmets and masks significantly increased (p < 0.05). The odds ratio for the use of helmets and masks after intervention in the intervention group was significantly higher than other groups (p < 0.05). Conclusion: The experimental basis of the safety devices and personal protection needs and demands of the audience, material and immaterial costs of the equipment, supplies, and promoting their use in the right place, can encourage the staff to continuously use the safety devices at workplace. Key Words: Workplace, Injuries, Personal Protective Equipment, Social Marketing