بررسي تاثير كار روزانه و خستگي ناشي از آن بر ديد عمق نزديك در افراد اگزوتروپياي گاهگاهي

Evaluation of the Effect of Daily Work and Resultant Tiredness on Near Steroacuity in Intermittent Exotropic Patients

هدف : از تغييرات ديد عمق مي توان براي بررسي اگزوتروپياي گاهگاهي استفاده نمود. اگزوتروپياي گاهگاهي عبارت است از انحراف تباعدي چشم ها كه بر اثر كار چشمي روزانه و خستگي ناشي از آن بدتر شده و زاويه انحراف بيشتر مي شود. هدف از اين مطالعه تعيين تاثير كار روزانه و خستگي ناشي از كار نزديك بر ديد عمق نزديك در افراد اگزوترپياي گاهگاهي مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي جهت تشخيص اگزوتروپياي گاهگاهي توسط كاورتست متناوب، 600 دانشجوي خوابگاه دانشگاه علوم پزشكي مشهد با رنج سني 23-21 سال شركت نمودند. از اين تعداد تنها 30 نفر داراي اگزوتروپياي گاهگاهي و 15 نفر به عنوان گروه كنترل وارد مطالعه شدند. ديد عمق در آنها بوسيله تست Randot-SO 001 در دو نوبت صبح و شب اندازه گيري شد و ساپرسشن به وسيله تست باگولوني و 4 پريزم ديوپتر پايه به خارج بررسي شد. اطلاعات جمع آوري شده پس از ثبت در پرسشنامه مورد تجزيه و آناليز قرار گرفت. يافته ها: ميزان انحراف اندازه گيري شده در افراد داراي اگزوتروپياي گاهگاهي نشان داد كه در 33/23 درصد افراد (7نفر) اختلاف معني داري بين انحراف در صبح و آخر شب وجود دارد (p=0/001). در اين تعداد همچنين مشاهده شد كه ديد عمق در آخر شب بطور قابل ملاحظه اي كاهش مي يابد) p=0/001). در 3/53 درصد افراد (16نفر) علي رغم تغيير اندازه انحراف (افزايش انحراف)، ديد عمق تغييري نكرد. در 33/23 درصد (7نفر) در هر دو نوبت صبح و شب اندازه انحراف و ديد عمق بدون تغيير، ثابت باقي ماند. بحث و نتيجه گيري: در اكثر افراد پس از مطالعه و خستگي ناشي از كار روزانه، تغييرات اگزوتروپياي گاهگاهي و تغييرات ديد عمق نزديك در طول روز رابطه معني داري با هم ندارند (p < 0/696).

Introduction: Variations in sterioacuity may be used in an assessment of intermittent exotropia. Intermittent exotropia is divergent squint of eyes that is worsened due to daily visual tasks and its resultant tiredness therefore the amount of deviation increases. The purpose of this study is to determine the effect of daily work and resultant tiredness on near sterioacuity among intermittent exotropic patients. Methods: In this cross-sectional study, 600 dormitory students of Mashad University of Medical Sciences, ranging in age from 21 to 23 years, examined with alternate cover test to diagnose intermittent exotropic cases. 30 students had intermittent exotropia and along with 15 normal cases constituted the case-control group. Sterioacuity was measured twice, in the morning and at night, with Randot-SO 001 test. Suppression was checked with Bagoloni striate lens and 4 prism diopter base out test. Data were statistically analyzed with SPSS software (version 13). Results: The measured deviation in intermittent exotropic cases showed a significant difference between the deviation in the morning and late at night among 23.33% (7 cases) (P=0.00). In addition, sterioacuity decreased significantly at night, (P=0.00) among these cases. Despite the increase in the deviation among 53.3% (16 cases) at night, steriacuity was not changed significantly. 23.33% (7 cases) did not show any changes in the morning and at night, both in deviation amount and sterioacuity measurement. Conclusion: In most intermittent exotropic cases, there is no significant correlation between intermittent exotropia and near sterioacuity variations after daily work and resultant tiredness (P < 0.696).