بررسي تاثير روش توانبخشي بوبات برروي شدت اسپاستي سيتي و كيفيت الگوهاي حركتي در بيماران همي پلژيك

Effect of Bobath,s Therapeutic Approach on Spasticity and Quality of Movement Patterns in Hemiplegic Patients

هدف: همي پلژي عارضه اي است كه به دليل ضايعه نرون محركه فوقاني ايجاد مي شود و معمولا همراه با بروز اسپاستي سيتي و ناتواني در اجراي عملكردهاي حركتي مي باشد. جهت كنترل اسپاستي سيتي و كسب فعاليتهاي عملكردي، روشهاي درماني مختلفي ارايه شده است كه از جمله آنها روش درمان بر اساس تكامل سيستم عصبي (Neurodevelopment treatment) بر پايه نظريات بوبات مي باشد. با توجه به اينكه فلج اسپاستيك اندام تحتاني بيماران همي پلژي بسيار شايع و نيازمند زمان قابل توجهي جهت درمان مي باشد، در اين تحقيق قصد داريم تاثير اين روش درماني بر روي شدت اسپاستي سيتي و كيفيت الگوهاي حركتي اندام تحتاني را در اين بيماران مورد بررسي قرار دهيم. روش بررسي: پانزده بيمار همي پلژيك با دامنه سني 70-44 سال در اين بررسي شركت نمودند. ارزيابي پايه شامل اندازه گيري شدت اسپاستي سيتي عضلات پلانتارفلكسور مچ پا براساس Original Ashworth Scale ( OAS )، تعيين دامنه هاي حركتي فعال و غير فعال حركت دورسي فلكسيون مچ پا و تعيين كيفيت الگوهاي حركتي اندام تحتاني بر اساس تست ايستاده ( Standing Test ) روش بوبات بودند كه قبل و پس از درمان (20 جلسه ) صورت گرفته و نتايج ثبت شدند. يافته ها: در پايان درمان شدت اسپاستي سيتي كاهش معني داري نشان داد. همچنين دامنه هاي حركتي فعال و غير فعال و نيز كيفيت الگوهاي حركتي افزايش معني داري داشتند. بحث ونتيجه گيري: نتايج تحقيق ما نشان مي دهد روش درماني بوبات قادر است با متعادل ساختن سطوح تحريك و مهار در سيستم عصبي مركزي و انتقال آن به محيط ( عضلات )، اسپاستي سيتي عضلات پلانتار فلكسور را كاهش دهد و متعاقب آن دامنه حركتي دورسي فلكسيون افزايش مي يابد. ضمنا اين روش درماني با آموزش مجدد تعادل در وضعيتهاي مختلف به بيمار باعث هماهنگي در انجام حركات و بهبود كيفيت الگوهاي حركتي مي شود. از اين نتايج مي توان به نحو موثري در درمان بيماران با ضايعه نرون محركه فوقاني در درمانگاههاي توانبخشي استفاده كرد.

Introduction: Hemiplegia is a complication, results from upper motor neuron lesions and is usually associated with spasticity and movement disorders. To control spasticity and accomplish functional activities, several approaches have been presented such as Neurodevelopment treatment (NDT), according to Bobath,s assumptions. Although lower limb spastic hemiplegia is common and its management is time-consuming, in this study we were intended to examine the effectiveness of this therapeutic approach on spasticity management and quality of lower limb movement patterns. Methods: Fifteen hemiplegic patients (age range, 44-75) participated in this study. Baseline assessments before and after the treatment included: spasticity measurement of plantar flexor muscles of ankle according to the Original Ashworth Scale (OAS), measurement of active and passive range of motion of ankle dorsiflexion and defining the quality of lower limb movement patterns according to "Standing test" of Bobath,s approach . Results: Following intervention (20 sessions), there was a significant decrease in spasticity and a significant increase in an active and passive range of motion and quality of movement patterns. Conclusion: According to the obtained results, by modification of excitation – inhibition in CNS and transmitting it to the peripheral region (muscles), Bobath’s approach can reduce the spasticity of plantar flexor muscles, subsequently, the dorsiflexion range of motion increases. Indeed, this therapeutic approach increases coordination in movement patterns and improves quality of movement patterns by retraining balance in various positions. Results of this study may be used extensively in management of patients with upper motor neuron lesion referred to rehabilitation centers.