كدام نوع معرفت، موضوع تحليل فلسفي است؟ (تحليل معرفت‏شناسي فلسفي و چالش‏هاي آن)

Which Type of Knowledge is the Subject of a Philosophical Analysis?

معرفت‏شناسان معمولاً سه معنا را در مورد معرفت به كار مي‏برند. آشنايي، مهارت و معرفت گزاره‏اي، سه معناي معرفت را تشكيل مي‏دهند. با وجود اين، اكثر معرفت‏شناسان، معرفت گزاره‏اي را موضوع فلسفه قلمداد مي‏كنند. اين مقاله كه به روش اسنادي و كيفي نگاشته شده است، مي‏كوشد ضمن تبيين هريك از معاني معرفت، به بررسي معرفت گزاره‏اي به طور خاص بپردازد و بر اساس تعريف سنتيِ معرفت به باور صادق موجه، شروط سه‏گانه اين تعريف و نظرات در باب آنها را مورد كندوكاو قرار دهد. يافته‏هاي اين پژوهش نشانگر اين نكته است كه شروط سه‏گانه با اشكالاتي از منظر برخي معرفت‏شناسان روبه‏روست و با وجود اجماع نسبي در باب تعريف معرفت با شروط سه‏گانه، از زمان گتيه به بعد اين تعريف دچار چالش گرديد و شروط سه‏گانه براي تعريف معرفت ناقص پنداشته شد.

Epistemologists usually assign three meanings to knowledge. Familiarity, skill and propositional (predicate) knowledge constitute three meanings of knowledge. Most epistemologists, however, consider propositional knowledge as the subject of philosophy. Using a library and qualitative method, the present paper tries to shed light on each meaning of knowledge, study propositional knowledge in particular and investigate the three conditions of this definition and the views proposed about them, on the basis of the traditional definition of knowledge of justified true belief. The research findings indicate that some epistemologists consider these three conditions as problematic and that although there has been a relative consensus on the definition of knowledge in terms of these three conditions, it has been challenged and these three conditions has been regarded as imperfect since Gettierʹs time