تاثير رفتار تنش-كرنش پوشش‌هاي رويه خودرو بر مقاومت به خش‌پذيري آن‌ها طي كارواش

Effect of stress-strain behavior of automotive topcoats on carwash mar resistance

بررسي فرآيند ايجاد خش نشان مي‌دهد كه عوامل خراشنده بعد از نفوذ در پوشش، ضمن حركت در داخل آن، تنش‌هاي كششي و فشاري به ترتيب در پشت و جلوي عامل خراشنده بر پوشش اعمال مي‌كنند. چگونگي پاسخ پوشش به اين تنش‌ها تعيين‌كننده نوع خش ايجاد شده در آن‌ها است. همچنين چگونگي پاسخ خود تحت تاثير ويژگي‌هاي ويسكوالاستيك پوشش، دما و نرخ اعمال تنش توسط عامل ايجاد كننده خش است. بر اين اساس به نظر مي‌رسد كه بررسي الگوهاي رفتاري تنش-كرنش پوشش‌ها و عوامل حاصل از آن مي‌تواند براي پيش بيني مقاومت به خش‌پذيري و نيز نوع خش‌هاي ايجاد شده در پوشش مورد استفاده قرار گيرد. لذا در اين مقاله سعي شده است تاثير رفتار تنش-كرنش پوشش‌هاي رويه خودرو بر عملكرد مقاومت به خش‌پذيري آن‌ها مورد بررسي قرار گيرد و با توجه به كاربرد گسترده كارواش‌هاي آزمايشگاهي براي ارزيابي مقاومت به خش‌پذيري پوشش‌هاي خودرو، اين آزمايش به‌عنوان مرجعي براي مقايسه در نظر گرفته شده است. نتايج مطالعات انجام شده نشان مي‌دهد كه كاهش مدول يانگ و تنش تسليم و افزايش چقرمگي پوشش مي‌تواند موجب بهبود مقاومت به خش‌پذيري آن طي كارواش گردد. به هرحال وابسته‌بودن نتايج حاصل از آزمايش كشش به نرخ كرنش و دما، در برخي موارد برقراري ارتباط ميان نتايج اين آزمايش با كارواش را با مشكلاتي همراه كرده است كه رفع آن مستلزم انجام آزمايش كشش در نرخ كرنش بالا و يا دماهاي پايين است كه مقادير دقيق آن‌ها با استفاده از معادله WLF قابل محاسبه هستند. همچنين لحاظ‌كردن قابليت ترميم خش‌هاي پلاستيك در اثر افزايش دما، مي‌تواند موجب حصول داده‌هاي واقعي تر در انواع كارواش‌ها گردد.