بررسي انتقادي مباني فلسفي هرمنوتيك گادامر

A Critical Analysis of Philosophical Foundations of Gadamerʹʹs Hermeneutics

هرمنوتيك گادامر در ادامه‌دهنده هرمنوتيك هايدگر بوده، در پي شناخت ماهيت فهم و ساختار وجودي آن است، با اين تفاوت كه گادامر در اين مسير، برخلاف هايدگر، به مسايلي چون فهم متون و آثار هنري، تفسير امور تاريخي و روش‌شناسي علوم انساني نيز پرداخت، بي‌آنكه درصدد عرضه روش‌شناسي جديدي درباره اين علوم باشد. مي‌توان گفت مباحث هرمنوتيك فلسفي گادامر كه با بحث انسان‌شناسي مرتبط است، به‌مثابه يكي از مباحث عمده فلسفي است. در اين نوشتار، از ديدگاه‌هاي او درباره انسان و فهم، انسان و تاريخ و انسان و زبان بحث مي‌شود؛ سپس اين ديدگاه‌ها بر اساس ديدگاه اسلامي نقد خواهد شد. گرچه دو عنوان آخر در مباحث وي در تحليل فهم انساني، يعني عنوان اول مندرج است، ليكن براي امكان بررسي و نقد ديدگاه‌هاي او درباره تاريخ، فرهنگ و زبان اين تفكيك صورت پذيرفته است.

Gadamerʹs hermeneutics continues Heideggerʹs hermeneutics and seeks to recognize the nature of understanding and its existential structure. However, contrary to Heidegger, Gadamer deals with such issues as understanding artistic works and texts, interpretation of historical affairs and methodology of human sciences without seeking to provide a new methodology for these sciences. It can be said that Gadamarʹs philosophical hermeneutics which is related to anthropology is among the main philosophical issues. The present paper discusses his views about man and understanding, man and history, and man and language. Then criticizes these views based on Islamic view. Although two last titles (man and history, and man and language) are subtitles of the first one (man and understanding), they are divided in order to make possible the analysis and criticism of his views about history, culture and language